Tag Archives: grotduiken

Verslag grotduiktripje Frankrijk (deel 4)

Alex heeft de hele nacht lopen spoken, die is ziek. Ik heb wederom erg goed geslapen. Het zal de stilte zijn, los van het gesnurk van Marcel… Alhoewel die mij weer beschuldigd van snurken…

Na het ontbijt de spullen inpakken en we zijn onderweg. We gaan eerst even kijken bij St. George. Daar aangekomen staan er 2 Fransen zich om te kleden om zo te gaan duiken. Beide in een natpak (brrr, toch best koud hoor met een watertemperatuur van 12 graden), zij met een enkele fles, hij met een D7. De poel bij de ingang ziet er veelbelovend uit en we hopen dat als we straks terugkomen de zichtbaarheid in de grot ook goed is. Daarna rijden we door naar Font de la Truffe. Het is even zoeken geblazen, zeker als je zo ongeveer door het huis van een Fransman heen moet rijden, maar hij wijst ons dat we goed zitten, dus toch maar doorrijden. Ook hier ziet het poeltje voor de ingang er goed uit. We tuigen onze spullen op en gaan te water. Helaas ontstaat er daardoor al een mistwolk in het poeltje. De zichtbaarheid neemt hier al wat af, maar goed. Alex moet nog even het water uit om een andere manometer aan te sluiten, omdat de zijne te veel lekte.

Na onze checks, kunnen we naar beneden. We hebben natuurlijk de verhalen gehoord over deze restrictie en we weten dat het erg moeilijk kan worden. We hebben dan ook de duidelijke afspraak dat als iemand zich er niet lekker bij voelt, het omdraaien is en klaar. Marcel gaat eerst. Voor mij verdwijnt zo’n beetje het complete zicht. Ik kan nog net mijn eigen lamp zien en de blaadjes die voor me dwarrelen door het water en het stof dat opstijgt vanuit het grint. Ik kronkel mezelf over een grote steen heen, dan head-first naar beneden (ik lijk wel een slangenmens). Het is krap, maar ik vind het nog meevallen. Is dit nou die restrictie? Euh nee, een stukje verder zie ik de eigenlijke restrictie. Hier zal ik echt tijgerend doorheen moeten. Marcel’s lamp zie ik een stuk verder schijnen, hij ligt inmiddels al in de grot en door de helderheid van het water, kan hij met zijn lamp ontzettend veel verlichten. Ik moet me echter eerst nog door deze restrictie wurmen. Ok, armen naar voren, buik plat op de grond, geen lucht meer in mijn wing en naar voren bewegen. Klonk, klonk, klonk, mijn flessen tegen het plafond. En ik zit vast. Mmm, wat nu. Ik probeer wat naar rechts, geen beweging, ik probeer wat naar links, geen beweging. Ok, dan maar weer een stukje naar achteren. Dat gaat goed en ik lig weer voor de restrictie. Ok, nieuwe poging. Ik tijger weer over de bodem naar voren, weer klonk, klonk, klonk. En weer zit ik vast. Mmm, toch raar, Marcel is er toch ook doorheen gekomen. Zouden dan toch mijn borsten zo in de weg zitten……?

In totaal heb ik zo 5 pogingen gedaan, maar helaas zonder resultaat. Inmiddels Marcel al geseind dat ik terug ga. Ik heb hier geen zin meer in. Ik voel me nu nog goed, ondanks zo goed als geen zicht en continu vastzitten en ik heb geen zin dat het misschien gaat overslaan in stress of erger in paniek. Ik kan keren in het tussenstukje en geef aan Michel het signaal dat ik terug wil. Hij kruipt naar achteren en ik kan als een slangenmens over het rotsblok weer naar de uitgang. Mmm, dat was toch nog ff te veel van het goede. Dit nog maar eens over een paar maanden of zo proberen.

Ondanks dat Michel en Alex de tweede restrictie niet hebben gezien, houden ze het ook voor gezien na de verhalen van Marcel en mij.
We pakken snel alle spullen in en rijden richting St. George. Daar aangekomen hangen we de sets weer op onze rug en stappen het poeltje in. Dit keer gaat Michel voorop, ik ben tweede, Marcel derde en Alex is dit keer hekkensluiter. Het zicht is helaas niet al te goed. De vraag is natuurlijk of dit komt door de Fransen van vanochtend of dat het sowieso niet al te goed was. Het is een stuk moeilijker om nu ook de grot goed te beleven. Je ziet zoveel minder en ik vind het dan ook een stuk minder leuk. Toch is dit wel goed voor de ervaring natuurlijk. Als we vlakbij de 1e T zijn, verbaas ik me over een stukje ingewikkelde lijn. Het is echt een wirwar en het is echt even goed kijken hoe de doorgaande lijn loopt. Als we bij de 2e T zijn, call ik de duik. Ik zit op turnpressure en we draaien dan ook om voor de terugweg.

Weer terug boven, willen we eerst gaan lunchen bij het poeltje, maar het stikt er helaas zo van de vliegen, dat we maar besluiten om ergens anders naar toe te gaan. Omdat het inmiddels ook al wat later is geworden, rijden we linea recta naar Landenouse. We willen nog een mooie afsluitende duik maken. Tegen 4 uur komen we aan en een half uur later maak ik de vervelende klim van de ladder het poeltje in. Gelukkig staat het water flink veel hoger dan de laatste keer voor mij in september vorig jaar. Voordat ik nu de tijd heb om bang te worden op deze ladder, lig ik al in het water. Het zicht in de eerste 200 meter is niet echt super goed. Ongeveer 10 meter. Ik krijg een seintje van Marcel om het iets rustiger aan te doen. Als ik op mijn computer kijk en op de markering van de lijn, zie ik dat ik inderdaad een te hoog tempo heb aangehouden. Ik ga wat rustiger zwemmen en op 22 minuten call ik de duik. Dit laatste stuk is het zicht overigens een 10-15 meter, dus iets beter.

Cave Cursus-11 Terugweg kan ik genieten van een wat beter overzicht door de 3 duikers voor mij die de grot belichten. Terug in de put maken we onze stops en even later sta ik weer op die rotladder voor de klim naar boven.
(op bijgaande foto zie je hoe het waterpeil was in september 2009 – het water stond nu tot ongeveer 1-1,5 meter onder de rand)

Bij de auto’s staan uiteindelijk 4 blije duikers die in de afgelopen dagen mooie duiken hebben gemaakt. We hebben prachtig weer gehad en het zicht in de grotten was over het totaal bezien erg goed.

In de schemer rijden we terug naar ons huisje bij André Grimal. We komen laat aan. We willen ’s avonds gezellig uit eten gaan om deze mooie dagen af te sluiten. Als we na 9 uur het dorp in rijden, komen we echter van een koude kermis thuis. Overal waar we proberen om nog een hapje te eten, krijgen we een “nee” te horen. Gramat is in deze periode niet ingesteld op toeristen die iets later op de avond nog een hapje willen eten. Veel restaurants/hotels zijn zelfs gesloten. Alex en Michel rijden nog een extra rondje om te zien of ze nog ergens iets van afhaal kunnen vinden. DSC00221 Terug in het huisje maak ik maar een cup-a-soup. Tezamen met wat stokbrood en camembert is dat het avondeten voor vanavond. Een beetje jammer natuurlijk, maar ach de gezelligheid is er niet minder om. We kletsen nog wat na over de afgelopen dagen, nemen nog een glaasje wijn als afsluiter en dan is het tijd om naar bed te gaan. Morgen hebben Marcel en ik weer de lange reis naar huis op het programma. Alex en Michel blijven nog een dagje extra en gaan nog 2 duiken extra maken.

Ik kijk nu al uit naar het volgende tripje, dat waarschijnlijk in mei gaat plaatsvinden.

Verslag grotduiktripje Frankrijk (deel 3)

Als om half 8 de wekker gaat, draai ik me nog even een keertje om. Ik heb echt heerlijk geslapen, maar toch nog geen zin om op te staan. Ik zorg dat de ontbijttafel gedekt wordt en er thee wordt gezet. De jongens ontwaken ook de een na de ander.

Na het ontbijt, spullen inladen en op pad. Het is een lange trip naar Trou Madam. Onderweg stoppen we nog even bij Landenouse om te kijken hoe het er hier uit ziet. Het water in de put staat vrij hoog en is echt kraakhelder. Een goede plek om als alternatief te hebben. Dan op pad naar Trou Madam. Alex en Michel hebben afgelopen november een poging gedaan om deze duikstek te vinden, wat helaas niet gelukt is. We hadden echter wat extra informatie gekregen. Dus een hernieuwde poging. Helaas konden we weer de stek niet vinden. Grrrrr. Marcel en ik rijden naar het dorp, omdat ik alleen daar bereik heb met mijn mobiel. Marcel loopt de lokale supermarkt in om aan de dames aldaar te vragen waar de grot is, terwijl ik onderwijl Harald bel. We stonden dus wel op de goede plek, maar hadden gewoon nog een stukje verder moeten klauteren.

DSC00215 We klimmen langs de wand aan de rechterkant van het beekje ons een weg naar de ingang van de grot. Dit gaat echt niet lukken met een D12 op je rug…… Via de overkant van het beekje weer terug en daar vinden we een paadje dat enigszins begaanbaar is, we moeten alleen nu het beekje oversteken. Bij de auto even overleg. We besluiten om op ons gemakje alle spullen naar de ingang te brengen. Aldaar eerst even uit te rusten voordat we aan de duik gaan beginnen. Zo gezegd, zo gedaan. Het is een grote klauterpartij. Pfff, best wel zwaar eigenlijk. Het is goed dat ik een flesje water bij me heb. Bij de ingang de set af en uitrusten. Als we alle vier weer zijn bijgekomen, hangen we onze sets om en kruipen in de grot. Op onze knieën doen we onze GUE EDGE. Het gaat niet makkelijk, maar het lukt ons nog net.

DSC00217 We kunnen aan de duik beginnen. Marcel is dit keer 1, Alex als 2e, Michel als 3e en ik ben dit keer hekkensluiter. Het voordeel van als laatste duiken is dat de grot al door 3 personen wordt belicht. Je hebt dus een onwijs goed overzicht hoe de grot eruit ziet. Wat een super vette gave grot is dit. Ik weet niet goed hoe ik het moet beschrijven. Het gesteente is zwart en wit. Er zijn heel veel punten, de bochten zijn heel erg uitgesleten, en het zicht is fenomenaal goed. We hebben zeker 30 meter zicht. Ik ben zo blij dat we naar Frankrijk zijn afgereisd. We maken echt fantastische duiken en gelukkig komen de slechte verhalen niet uit.

Omdat de grot niet diep is, komen we ontzettend ver. 150 meter, 300 meter, 450 meter, 600 meter, we stijgen door de schacht heen van 10 meter diepte naar bijna 1 meter. Op dat moment zijn we bijna 700 meter ver de grot in. En al 42 minuten aan het duiken. We callen de duik. Dit keer ben ik dus de eerste. Omdat ik weet wat de snelheid was de grot in (ongeveer 165 meter per 10 minuten) kan ik nu goed het tempo in de gaten houden. Ik vertrek iets te snel en zak na 10 minuten iets in tempo. Zo als eerste is zo anders in de grot. Je moet nu echt volledig alleen de grot lezen en bekijken hoe de lijn loopt. Ik kan het goede ritme vinden en we glijden gestaag weer rustig richting uitgang. Als we ruim 80 minuten later onze koppen weer boven water steken, zijn we alle vier behoorlijk vermoeid, maar een super ervaring rijker. Allemaal hebben we een grote grijsn op ons gezicht. Nog even de vervelende klauterpartij terug naar de auto’s. Ships, nu ik zo moe ben van de duik, is dit nog erger. Ik doe het op mijn dooie gemakje, want ik heb ook geen zin om uit te glijden.

DSC00219 Als we terug zijn bij de auto’s en onze sets hebben afgedaan, barst het geklets los. We willen alle vier ons enthousiasme kwijt, wat we hebben gezien, hoe we de duik hebben ervaren en hoe blij we zijn dat we deze duik hebben gemaakt. Dit was onze mooiste grotduik die we tot nu toe hebben gemaakt. We verbazen ons over het feit dat we gewoon 42 minuten de grot in konden duiken, en bijna 700 meter hebben afgelegd de grot in. Wow!!!!

Op de terugweg ben ik een beetje stil. Al met al ben ik een beetje onder de indruk. Het was zo’n mooie duik en wat een ervaring zijn we nu rijker.

In het dorp halen Alex en Michel nog wat boodschappen voor vanavond (waaronder nog wat wijn). In het huisje aangekomen spring ik maar snel onder de douche. Even de vermoeidheid van me afspoelen. Bij een nootje, chipje en wijntje bespreken we de dag van vandaag, maar ook waar we morgen gaan duiken. Dit keer zal het nog een stapje verder zijn. We gaan morgen namelijk naar Font de la Truffe……

Verslag grotduiktripje Frankrijk (deel 2)

Alex en Michel kwamen gisteren inderdaad rond half 11 aan. Marcel lag inmiddels al een half uur te snurken, die was volledig knock out. Dus heb ik de heren maar even verwelkomd. Zo tegen 12 uur vond ik het toch ook wel welletjes geworden en ben richting bed gegaan. Een stap de slaapkamer in en ik was blij dat ik mijn oordopjes bij me had. Wat een gesnurk kwam er van de kant van Marcel vandaan.

Om 8 uur gaat de wekker. Ik werd gelukkig snel wakker en kon redelijk snel onder de douche springen. Alex had ondertussen het ontbijt gehaald. Heerlijk stokbrood. Dat is echt zo lekker hier.
Na het ontbijt wordt het tijd om richting de duikstek te gaan. Vandaag gaan we naar de Ressel. Tijdens onze cursus hebben we hier een aantal duiken gemaakt, dus hier voelen we ons al redelijk thuis. Verder is het een vrij vriendelijke grot, licht gesteente, dus ook een lichte grot. Het is nog even afwachten of we goed zicht hebben en of er niet al te veel flow zal staan.
DSC00212

Bij de stek aangekomen eerst even controle bij de rivier. De stroming in de rivier ziet er redelijk goed uit. Niet al teveel, dus het lijkt goed te zijn. Dus spullen optuigen. We hebben er zin in.
Bij de auto’s bepalen we wat voor soort duik we gaan maken, welke volgorde we aanhouden in het team en welke gasstrategie we doen. Alex gaat deze duik voorop. Indien nodig zal hij een reel uitrollen. Marcel gaat als tweede, ik als derde en Michel is deze duik hekkensluiter. We gaan bij de 1e T de linker, ondiepe gang in. We hopen bij de 2e T uit te kunnen komen en daar een cookie te kunnen plaatsen. Op de terugweg zullen we de cookies laten zitten, zodat we bij de 2e duik vandaag een circuit kunnen duiken.

Bij de in water check merken we dat er toch wel enige stroming staat in de rivier. Het vervelende is wel dat we tegen de stroom in zullen moeten zwemmen om bij de ingang van de grot te komen. Voor Marcel en Alex is het een eitje, maar ik heb toch wat moeite. Ik besluit om helemaal langs de kant te blijven, zodat ik me aan de boomwortels kan voorttrekken. Het duurt wat langer, maar uiteindelijk kom ik dan ook bij de ingang aan. De laatste check volgt en dan gaan we onder……

DSC00213 Zodra we een paar meter de grot in zijn, volgt nog de laatste valve check. De duik is begonnen! Dichtbij de ingang stikt het van de vissen, die een beetje met ons mee zwemmen in het licht van onze lampen. De stroming tegen is behoorlijk te merken. Verder is het toch weer even spannend deze grotduik. Ik merk het aan mijn luchtverbruik. Niet erg natuurlijk, maar toch. Rond de 11 minuten komen we bij de 1e T aan. Pigtail uit de pocket halen en een cookie plaatsen op de lijn. We vervolgen onze weg in de ondiepe gang. Het mooie aan deze gang is dat zowel de wanden als de bodem op een dusdanige manier zijn uitgesleten dat het lijkt alsof er allemaal kleine golfjes in zitten. Na het plaatsen van de cookie bij de 2e T zitten we bijna allemaal op turnpressure en dus wordt de duik gecalld. De weg terug kunnen we rustig met de flow meedrijven. We zijn dan ook wel een stukje sneller weer de grot uit. Als ik boven kom en naar de anderen kijk, zie ik 3 grote grijnzen op hun gezicht. Niet dat de grijns op mijn gezicht kleiner is hoor. Het was fantastisch!!! Het was weer top om in deze mooie grot te duiken.

Terug bij de auto is het tijd voor een bakkie thee en koffie. Lekker stokbrood met kaas en overgoten met een sausjes van enthousiaste verhalen……

De 2e sets worden opgetuigd. Dit keer gaan we de diepe gang in bij de 1e T. Als we nog voldoende gas overhebben bij de 2e T, gaan we nog even door naar de diepe schacht. Dit keer gaat Michel voorop, ben ik nummer 2, Alex nummer 3 en Marcel is dit keer hekkensluiter. Dit keer lopen we parallel aan de rivier richting de ingang van de grot. Met een grote (toch wel enge) stap voorwaarts plons ik in de rivier. Ik heb weer een stap overwonnen.

Het is goed te merken dat we al weer een beetje gewend zijn. Het ritme van onze vinslagen is goed en relaxt. Het luchtverbruik is ook wat gedaald. Ook nu komen we rond de 11-12 minuten uit bij de 1e T. Dit keer hoeven we geen cookie te plaatsen, omdat die er nog zit. De diepe schacht is zo totaal anders dan de ondiepe schacht. Na de cursus heb ik hier al gedoken, maar je ziet nu zoveel meer. De minuten verstrijken en op 22 minuten komen we bij de 2e T aan. Controle van de manometer vertelt me dat ik nog 160 bar in mijn set heb. De anderen hebben ook nog voldoende en dus kunnen we nog even richting de diepe schacht. Een paar minuten later bereiken we de diepe schacht. Het is zaak om hier dicht bij het plafond te blijven omdat je daar al net iets dieper dan 30 meter zit. Even niet opletten en richting de lijn gaan, betekent echt te diep gaan. Ik probeer met mijn lamp de diepte in te schijnen, maar mijn lamp haalt het gewoon niet.

Michel heeft last van stikstofnarcose en is redelijk stoned…… Zijn reactie op het callen van de duik door mij, duurt vrij lang. We zijn inmiddels 26 minuten in de duik. Weer terug bij de 2e T, gaan we nu via de ondiepe gang terug. We weten hoeveel gas we hier zullen verbruiken. Het is ondieper dan de heenweg, dus hebben we meer dan voldoende gasvoorraad bij ons. Op deze manier duiken we een leuk circuitje.
Ook bij de 1e T pikken we nu onze cookies op, zodat we nu niets meer achterlaten. Rond de 48 minuten komen we weer uit bij de uitgang. Ik wacht tot Marcel en Alex door de uitgang zijn gegaan en kan nu even genieten van mijn moment. Wat een mooi plaatje is dit toch. Het licht van de uitgang met het groenige water. Bij de stops die we nog moeten maken op 6 en 3 meter diepte, zakt de zichtbaarheid behoorlijk. In de rivier is het zicht echt behoorlijk slecht. Maar toch maken Alex en ik onderwater een klein dansje, want dit was mijn 600e duik!!!

Ondanks de lektest die mijn pak deze week nog heeft gehad en de nodige reparaties aan de diverse kleine lekjes, heb ik toch een behoorlijk lek gehad bij mijn dumpvalve. Ik blijf daar problemen mee houden. Helaas.

Na het opruimen van de spullen, gaan we even bij Harald en Monique langs. Die zijn inmiddels al behoorlijk goed opgeschoten met de verbouwingen. De eetzaal is nu bijna klaar en de compressorruimte ook. Over een paar maanden gaan ze operationeel.

Nog even boodschappen doen voor het avondeten. Voor vanavond staat er pasta op het menu. De hele avond kletsen we over duiken, duiken en duiken. Het is onvoorstelbaar hoeveel we daar over kunnen ouwehoeren……

Tegen 11 uur ga ik mijn bedje opzoeken, het is tijd voor een goede nachtrust. Morgen gaan we naar Trou Madam en/of Landenouse.

Verslag grotduiktripje Frankrijk (deel 1)

Het stond al een tijdje op de planning: een tripje van een paar dagen om te gaan grotduiken in Frankrijk. Goed voor de ervaring en altijd gezellig natuurlijk. Ik had er ook mega zin in, omdat ik sinds de cursus in september 2009 niet meer in Frankrijk ben geweest.

De afgelopen dagen ging er behoorlijk wat mailverkeer over en weer. Gaan we wel of gaan we niet. We kregen maar geen goede en recente informatie over de weersomstandigheden en met name over de zichtbaarheid van de grotten. Ervaringen uit het verleden zijn er wel, maar ja, ieder jaar is anders en op zich was er deze winter niet extreem veel regen gevallen. Zou het dan toch de moeite waard zijn om af te reizen? Ik had er eigenlijk best wel een hard hoofd in en wilde bijna de trip afblazen, immers wat heeft het voor zin om met nog geen 5 meter zicht in een grot te duiken. Maar de jongens waren iets positiever en op dinsdag viel dan de definitieve beslissing: we gaan!!! ’s Avonds dan ook nog snel alle spullen bij elkaar zoeken (wat qua duikspullen niet zo moeilijk is, die liggen altijd wel bij elkaar) en de tassen inpakken. Nog even de laatste werkmailtjes afhandelen en uiteindelijk lag ik dan tegen 1 uur in mijn bed.

DSC00210 Vanochtend ging tegen 7 uur mijn wekker al weer. Brrr, moet ik echt nu opstaan. Het is nog veels te vroeg. Maar ja, ik wil nog een paar dingen doen en mijn chauffeur Marcel staat tegen 10 uur voor de deur. Dus opstaan, douchen en aankleden. Eerst maar even langs het stembureau, hebben we dat in ieder geval alvast gehad. Daarna katten eten geven (en mezelf), mijn toilettas inpakken, alle spullen van 1 hoog naar beneden sjouwen, mijn collega nog even via de chat gedag zeggen en een goede vriend een virtuele knuffel geven. Voor de zoveelste keer weer naar het toilet lopen en ja hoor, daar gaat de deurbel.

Het is even passen en meten, maar we krijgen alles in de Volvo V40 van Marcel. Wonderbaarlijk…… Te meer als je weet dat er best veel mee moet op zo’n tripje, zelfs al is het maar 3 dagen duiken.

En dan moet je er ook nog mijn rugzakje met wat klein spul en mijn laptoptas bij denken……

Rond 10 uur vertrekken we dan voor een reis van bijna 10 uur. Ja, ik hoor de meesten van jullie nu al denken, dat kind is echt niet wijs. 10 uur enkele rit, om straks een paar duiken te maken om alleen maar naar een paar rotsen te gaan kijken, totale duiktijd iets van 6-7 uur en dan weer 10 uur terug. En ja, ik kan daar ook niet echt een goede verklaring voor geven, anders dan dat ik inderdaad een beetje gek ben (maar ja, dat wisten de meesten van jullie al wel) en dat grotduiken gewoon fantastisch mooi en gaaf is. Je moet het eigenlijk zelf ervaren om te weten wat ik bedoel.

De reis gaat voorspoedig, af en toe even goed opletten of we wel de goede snelweg nemen (ja Marcel, al onze afsplitsingen bevinden zich aan de rechterkant). Geen oponthoud bij Parijs en rond kwart voor 7 verlaten we de snelwegen voor de laatste 35 km over de kleinere bergwegen. Het is even zoeken in Gramat, maar om half 8 staan we dan voor de deur van ons tijdelijke verblijf. Spullen uitladen, sms-jes sturen naar het thuisfront, bedden opdekken en dan is het tijd voor een lekker glaasje bier, een paar chipjes, wat cryptogrammen en het begin van dit verslag. Het wachten is op Alex en Michel die rond half 11 denken aan te komen.

Schiefergrube Christine

Afgelopen zondag zijn Alex en ik weer richting Duitsland gegaan. Om 5 uur ging de wekker. Een blik naar buiten werpend, sloeg toch de twijfel toe. Het had behoorlijk gesneeuwd gedurende de nacht en de vraag rees toch of het verstandig was de weg op te gaan. Een sms naar Alex dus. Ondertussen ging ik gewoon verder met inpakken, water koken en douchen. 10 minuten later belde Alex me op. Ook hij had zijn twijfels. Even een telefoontje naar Jan leverde op dat de snelweg vrij goed te doen was, dus besloten we om toch maar richting Duitsland te gaan. Het stuk van Voorburg naar Reeuwijk waar we hadden afgesproken, kostte me echter toch wel wat extra tijd. Maar we waren nu immers al op pad, dus we zien wel waar we komen. Onderweg nog een malloot die ons van de weg wilde rijden, omdat wij hem wilde inhalen.

DSC00147 Helaas was de hele route tot aan de grens toch al best een opgave. Nederland is echt niet ingesteld op dit winterse weer. Richard en Annet hadden onderweg al opgebeld, dat ze afhaakten en terug naar huis gingen. In Duitsland werd de snelweg gelukkig weer goed, dus vervolgden we toch maar onze weg. Al met al deden we er vanaf Reeuwijk ongeveer 4,5 uur over, waar we er normaal 3,5 uur over doen. Te overzien dus.

Cas en Jan waren al aangekomen en hadden hun spullen al opgebouwd. Die zouden dus snel te water gaan. Verder waren ook Ramon, Benjamin, Jonas en Pieter er om te gaan duiken. Gezelligheid volop dus. Deze jongens waren de dag ervoor al aangekomen en hadden de nacht in Willingen doorgebracht. Het vroor die nacht echter wel 22 graden…… Behoorlijk koud dus. Ach het water in de mijn is altijd een constante 8 graden, dus dat zou lekker warm zijn ten opzichte van de Oosterschelde die nu iets van 5 graden is.DSC00160

Alex en ik maken een hele mooie duik in de rechtergang en in de linkergang tot aan de kerstboom. Het gaat soepel en ontspannen. Grappig dat je je toch steeds comfortabeler gaat voelen in deze omgeving. Niet dat ik bang ben geweest van te voren. Maar toch voelt het steeds vertrouwder, duik je ontspannender, ga je nog beter je slagen maken en dus gaat ook je luchtverbruik omlaag. Waar ik recentelijk nog op een 19-20 l/min zat, haalde ik nu een mooie 17 l/min. Dat is fijn natuurlijk, want dat maakt dat je verder de mijn in kunt komen.

DSC00152 Weer terug was het grappig om te zien hoe je spullen en pak waar je bijstond aan het bevriezen waren. Nou ja, grappig, je kan er dan dus niets meer mee. Alex zou met Jan en Cas nog een duikje gaan maken. Ik hield het toch voor gezien. Had het te koud gekregen en kon me niet voldoende opwarmen om aan een 2e duik te beginnen. Heb mijn spullen in de toiletruimte onder de handendroger wat laten ontdooien. DSC00158Ben daarna lekker een stukje gaan wandelen, terwijl de mannen onder waren. Na de duiken hebben we bij het restaurant op loopafstand nog even wat gegeten. Daarna begon de lange weg terug naar huis. En het werd een echt lange weg. Net als in Nederland, had het in Duitsland ook bijna de hele dag gesneeuwd. En helaas waren de wegen ook hier erg slecht. Wat ons overigens wel verbaasde. We hadden verwacht dat ze hier toch beter op winterse omstandigheden waren voorbereid.
Maar goed, het was dus erg slecht. Ook viel er continu sneeuw die recht op ons af kwam. Dat is dus extra vermoeiend auto rijden. En in Duitsland waren de wegen slecht, maar in Nederland waren ze mogelijk nog slechter. Mijn auto bij Reeuwijk was volledig ondergesneeuwd. Moest eerst behoorlijk wat sneeuw weghalen voordat ik überhaupt een deur kon openen. Kwam ook nauwelijks weg. Het laatste stuk op de A12 was het echt glibberen en glijden, zelfs op de rechterbaan. En ik heb toch winterbanden onder mijn auto zitten. Toen ik dan ook rond kwart over 11 voor mijn huis parkeerde, was ik blij dat ik thuis was. Snel de spullen naar binnen, een lekker glaasje Limoncello inschenken en even onderuit zitten en bijkomen. De terugweg had in totaal meer dan 6 uur geduurd…… Een lange dag dus.

Maar de duik heeft alles goed gemaakt. Ik kan er zo intens van genieten. Volgende week gaan we weer. Hopelijk dan wel beter weer, want anders blijven we toch maar thuis…… We gaan niet weer zo’n rit maken.
Meer foto’s kun je hier zien.

Aanraders

Omslag_de_diepte_in Recentelijk kreeg ik van een vriendin van mij een boek te leen. Ze zei dat het waarschijnlijk echt wat voor mij was. Het ging tenslotte over grotduiken. Haar vriend had het gelezen en vond het wel een redelijk boek, maar hij is niet zo’n gepassioneerde duiker als ik, dus wellicht dat ik enthousiaster over het boek was.

Dus ik begon te lezen in het boek “De diepte in” van Phillip Finch. Ik kende het boek totaal niet, maar het was nog niet zo heel lang uit (nov. 2008). Maar goed, het onderwerp is grotduiken (en diepduiken) en het gaat over bekende namen in de duiksport (euh ik moet echt wat gaan doen aan mijn kennis van namen in de duikwereld……).

Beschrijving op de achterkant van het boek:

De Australische Dave Shaw reisde op nieuwjaarsdag 2005 naar de andere kant van de wereld, op zoek naar een steile, met water gevulde krater in de Kalahari woestijn. Zijn reisbestemming lag bijna 300 meter onder het wateroppervlak. Het drama dat zich een week later afspeelde in Bushman’s Hole kan gerust een nachtmerrie genoemd worden.

Shaw daalde af in de diepte, voorzien van de meest geavanceerde duikuitrusting die er bestond. Net onder het wateroppervlak trof hij een smalle kloof in de kalkstenen bodem van het bassin. Hij glipte door de opening en verdween uit zicht, de wereld van licht en leven achter zich latend. Een tweede duiker daalde af in dezelfde kloof. Een van de weinige mensen die gekwalificeerd waren om Shaw hier te volgen was zijn beste vriend en vaste duikpartner, de Brit Don Shirley. In de wereld van het grotduiken was Shirley een meester onder de meesters.

Vijfentwintig minuten later was een van de mannen dood. De ander verkeerde in levensgevaar en zou de volgende tien uur van ademhaling tot ademhaling moeten vechten om te overleven.

Een verhaal over vriendschap tot de dood er op volgt, inspirerende heroiëk, het opzoeken van de menselijke grenzen en tragiek.

En dit is ook een perfecte omschrijving van het hele boek. De schrijver Phillip Finch is Amerikaans journalist en auteur. Hij publiceerde al meer dan tien boeken, waaronder zowel fictie als non-fictie. Als voormalig lid van een team van reddingswerkers in de bergsport, is hij al lange tijd geïnteresseerd in extreme sporten en hun beoefenaars. Daarnaast is hij een ervaren grotduiker.

En zijn eigen enthousiasme kan hij ook prima overbrengen. Ik heb echt genoten vanaf de eerste t/m de laatste bladzijde van het boek. Waarbij ik eerlijkheidshalve moet toegeven dat ik op het einde zelfs een aantal traantjes heb weggepinkt. Ik vind het dus een echte aanrader!!!

Verder kwam ik bij het zoeken op internet de cd tegen van Edward Reekers. Zijn cd “Child Of The Water” werd omschreven als een prachtige cd van Nederlandse bodem met fantastische luistermuziek.

Edward Reekers heeft een van de mooiste stemmen van de Nederlandse popscene en bewijst ook een zeer goed componist te zijn. Deze cd verveelt geen moment en is van begin tot eind van hoge kwaliteit. Een goede mix van prachtige luisterliedjes (The best of me, Never a moment, Long ago, far away, When wise men say), goede symphonische rock songs (Child of the water, Inside the pain, Strawberry Blonde), ijzersterke covers (Breathe, Eyes like twins) en lekker klinkende liedjes (I love you anyway, Belle of the Ball).

Mijn interesse was gewekt. Dus ben ik op zoek gegaan naar de cd en inmiddels heb ik ‘m ook al helemaal geluisterd. Het is inderdaad een heerlijke luistercd. Ontspannen muziek die je heerlijk onderuit gezakt op de bank kunt luisteren, maar ook prima als achtergrondmuziek kunt aanzetten.

Luister en oordeel zelf maar bij dit nummer.

Het grappige is dus dat hij al heel lang in de muziekwereld zit. Hij heeft liedjes geschreven voor het Nationaal Song Festival, commercials en jingles ingezongen, nasynchronisatie van de tekenfilmserie De Bobobops gedaan en zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik moet er weer eerlijksheidhalve bijzeggen dat ik deze informatie van zijn website heb geplukt, want ik kende hem niet. Nu maar weer verder met genieten van zijn prachtige muziek.

Heerlijk weekendje

Mmmm, ik heb een heerlijk weekendje gehad.

Het begon al vrijdagavond. Heb een duik gemaakt met Peer en Rob bij de Zeelandbrug. Het zou een speciale duik worden, want het was mijn 444e!

Planning was om pas op de kentering te water te gaan en dan bij de 2e pijler te beginnen. En we zouden een hele lange duik maken. Zo gezegd, zo gedaan. Dus D12 op de rug en she-p aangesloten.
Aan de oppervlakte naar de 2e pijler gezwommen, daar rustig afgedaald, zodat we de pijlers goed konden bekijken. Pfff, die zijn echt heel mooi, nog mooier dan de 1e pijler, omdat hier natuurlijk ook helemaal geen duikers komen. Op de bodem rondgeneusd rondom de pilaren.
Daarna terug richting de 1e pijler. Bij de sepiarekjes (die overigens nu veel meer in een grote groep staan, dan in meerdere kleine groepjes – zijn ze verplaatst????) op zoek naar het zeepaardje, maar helaas niet gevonden. Het was inmiddels al een uur later, dus we hadden onder water het rijk alleen. Alle andere duikers waren al het water uit. Echt zalig!!!!

Mooie dingen gezien onder water: harder, zeebaars, kabeljauw, blauwtipjes, spierwitte vlokkige naaktslakken, baby-sepia’s, big-mama zeenaald, vijfdradige meun, zeedonderpadden, kreeften, (NZ) krabben,  hooiwagenkrabben, heremietkreeften, ruig krabbetjes, kokerwormen.
TOPPIE duik!!!! En we hadden ook nog eens heel goed zicht.

Gisteren (zaterdag) heb ik meegekeken bij een Maritieme Noordzeetraining van Get Wet. Ik heb zelf al eens de Maritieme Indoortraining gedaan. Nu was ik door Floris uitgenodigd om mee te gaan op de boot en om evt. foto’s te maken. Altijd leuk natuurlijk. Jammer dat Floris zelf ’s middags op het land moest helpen en derhalve zelf niet op de boot was. Maar desalniettemin was het ontzettend leuk om erbij te zijn. De foto’s die ik heb gemaakt van deze middag zijn te vinden op mijn fotosite.

’s Avonds had ik een eetafspraakje staan met Mary-Ann. We hadden elkaar al weer een tijdje niet gezien, dus we hadden aardig wat bij te kletsen. Mmmm, waarom hebben we elkaar eigenlijk zo’n lange tijd niet gezien, want wat hebben we toch weer gelachen. Het was echt super gezellig.
Vanochtend eerst heerlijk uitgeslapen. Wel een luxe als je in de regio blijft slapen en dus niet op en neer hoeft te rijden. Want ik had aan het eind van de ochtend een lunchafspraak met een andere vriendin van me, Caroline. Zij moest mij nog even al haar verhalen over de concerten van Madonna vertellen.

Na de lunch richting Antwerpen gereden, alwaar ik een lezing heb bijgewoond van Fred Devos, grotduikinstructeur bij GUE en woonachtig in Mexico. Het was een zeer interessante lezing, met mooie foto’s en prachtige filmpjes. Nu ik het weer gezien heb, wil ik zelf ook graag zo snel mogelijk. Dus maar flink gaan sparen. En hopelijk kan ik het dan gaan waarmaken in 2009.

Ontzettend leuke dingen dus allemaal gedaan dit weekend. Het was een druk weekend en ik heb weer de nodige kilometers gemaakt, maar het was super.

Volgend weekend staat helemaal in het teken van duiken. Ik zit dan vanaf vrijdag eind van de middag in Zeeland en blijf daar ook overnachten. De nodige duikjes staan gepland, zodat ik mijn aantal voor dit jaar ook weer wat kan opkrikken.