Wat kan er in 24 uur veel veranderen
Gisteravond had ik een “blinddate”. Wel een foto gezien, maar verder niet echt wat van de ander persoon weten. Klein beetje eng is het wel hoor. We hadden afgesproken op een terras in Scheveningen. Ik hoopte dat ie er al zou zijn, maar helaas, zag nergens iemand alleen zitten. Gatver, hij zou toch wel komen opdagen he.
Gelukkig, daar kwam ie aangelopen. Eerste paar minuten zijn nog een beetje onwennig. Je bent ontzettend aan het aftasten, tenslotte zijn die eerste minuten bepalend. Valt het ontzettend tegen, dan zit je er maar mooi mee. Andersom natuurlijk ook. Hoe nonchalant je ook kunt zijn over het feit “men neemt me maar zoals ik ben”, vraag je je toch af of je “in de smaak” valt.
Maar het eerste kwartier ging voorbij, en het daarop volgende uur en het werd later en later. Ik heb een hele leuke avond gehad, heel erg veel geklets en gelachen. Elkaar een heel klein beetje beter leren kennen. Een vervolgafspraak zit in de planning…….
Maar nu, 24 uur later, zit ik hartstikke misselijk achter mijn pc dit stukje te typen. Ga zo maar weer terug in bed kruipen, met een warme kruik op mijn buik. Tv aan en een filmpie kijken. Katten op bed erbij en een beetje zielig liggen zijn.
Ja soms kunnen vrouwen ook ontzettend zielig zijn hoor als ze ziek zijn. Hopelijk is het morgen weer over, wil weer ff een stukkie gaan motorrijden, maar ja dat ligt natuurlijk ook heel erg aan het weer.
Morgen weer een dag……