En de vakantie is helaas weer over :-(
Helaas, de vakantie is weer over en nu moet er weer gewerkt worden.
Om het geheel goed af te sluiten, ben ik gisteren nog met Mark en Wilco (en Mascha ter ondersteuning) gaan paragliden. De jongens hadden een bedankje verdiend, voor het vele werk dat ze verricht hebben tijdens mijn verhuizing van vorig jaar. Eigenlijk was het de bedoeling om dit vorig jaar al te gaan doen, maar helaas toen werd de dag afgelast vanwege slecht weer. 
Dit keer hadden we dus meer geluk, dus op naar het Eiland van Maurik. Aldaar moesten we nog wel een flinke tijd wachten op onze beurt, maar goed, maakte niet echt uit, tenslotte was het zondag.
Toen we eindelijk aan de beurt waren, werd ons een korte uitleg gegeven wat de bedoeling was. Ja, je moest zelf ook nog wat doen. In het tuigje stappen, alles goed gezekerd, lier werd strak getrokken en dan was het lopen geblazen. Maar ja dat is niet zo makkelijk als er achter je een inmens groot zeildoek hangt dat wind vangt.
Lopen, lopen, lopen, net zo lang totdat je van de grond getrokken wordt. Daarna trekt de lier je vanzelf omhoog. Op het hoogste punt (in ons geval ongeveer 200 meter) moet je de lier ontkoppelen (gewoon aan het rode touwtje trekken – stelt echt niets voor) en vanaf dat moment zweef je door de lucht.
We konden zowaar Utrecht zien liggen. Wat een onwijs gaaf uitzicht heb je dan zeg. Behalve het windgeruis, hoor je verder niets (ja de piloot die vraagt of het goed gaat). Langzaamaan zweef je dan weer naar beneden. 
Na ongeveer 4 minuten (al lijken het er wel 15) sta je al weer aan de grond. Landing gaat uitermate soepel.
Moet eerlijk bekennen dat op het moment dat we klaar stonden, ik toch wel een gevoel had van “waar ben ik aan begonnen????”.
Pas vanaf het moment dat ik de lier mocht ontkoppelen, ging dat weg. Heerlijk zweven door de lucht, echt zo vrij als een vogel. Een fantastisch gevoel. Bijna net zo’n gevoel als je motor rijdt…………
Ter afsluiting nog heerlijk pannenkoeken gegeten en toen was de vakantie dan echt voorbij. Helaas, want nu is het weer terug in het hectische leventje dat “werken” heet.