NMLK-activiteit – Weekendje Ardennen

Al ergens in maart heb ik me opgegeven voor een weekendje in de Ardennen met 65 mensen van Nieuwe Mensen Leren Kennen. Ik was wel in voor een weekendje actief zijn, maar ook een beetje genieten van de omgeving. Want de Ardennen blijft een onwijs mooie plek om te vertoeven.

Op vrijdag 25 juli was het dan eindelijk zover. Ik had de middag vrij genomen, zodat ik op mijn gemak mijn spullen kon pakken en richting de Ardennen kon rijden. Al met al werd het die middag wat later en om 5 uur zat in dan eindelijk in de auto. Iets meer dan 2 uur later kwam ik aan in het plaatsje Trois Ponts bij accommodatiecentrum Le Mont Saint Jacques. Er waren al enkele andere nieuwe mensen en ik kon ook meteen mijn plekje gaan zoeken op 1 van de slaapzalen.

Rond 9 uur werd het diner geserveerd, diverse quiches en salades. Tevens werd het spel Gotcha uitgelegd dat vanaf nu zou starten en zou doorlopen tot zaterdagavond 12 uur. Een ieder krijgt een kaartje met daarop de naam van een ander nieuw mens. De bedoeling is dan dat je deze persoon “vermoordt” met je waterpistool. Maar dan wel zo dat er geen getuige zijn. Dus het moet zo onopvallend mogelijk. Zodra je deze persoon hebt vermoord, krijg je het laatste kaartje van deze persoon en is dat jouw volgende slachtoffer. Die avond werd er eigenlijk nauwelijks gemoord…….

Genietend van een glas rosé en de sterrenhemel, besloot ik rond 12 uur toch maar naar bed te gaan. Beetje proberen bij te komen en mijn rug wat rust te geven (was op donderdagavond nog even lekker door mijn rug gegaan).

Zaterdagochtend sta ik al redelijk op tijd naast mijn bed. De nachtrust heeft mijn rug geen goed gedaan. Maar ja wat wil je ook op een slecht stapelbed met een superdun matras. Maar goed, het is wat mistig, maar verder ziet het weer er goed uit voor vandaag. Eerst maar even douchen en ontbijten.

Na het ontbijt ga ik even in de jacuzzi zitten. Heerlijk ontspannen, genieten van het warme water, de bubbels en het uitzicht. Het doet mijn rug ontzettend goed. Na afloop nog even wat gezwommen in het zwembad en mijn rug lijkt weer een beetje de oude te worden. Dat betekent dat ik vanmiddag gewoon kan deelnemen aan de Challange Parcours.

Rond 12 uur moeten we gaan, zodat we in het dorpje nog even wat kunnen lunchen, voordat we de activiteit gaan doen. Ik besluit om ook te rijden, maar niets is minder waar. Mijn auto wil niet starten. Euh, hoe kan dat nou, gisteren ben ik nog naar hier gereden. Vreemd, maar goed, nu eigenlijk geen tijd om er over na te denken, we moeten gaan. En ach, het kan tenslotte niet veel zijn. Heb de auto net gekocht en hij heeft een grote beurt en APK gehad en er zit nog 6 maanden BOVAG garantie op. Dat zien we vanavond dan wel.

In het dorpje Coo nemen we op het terras wat te eten en meldden we ons daarna keurig op tijd bij New Life, het outdoor bedrijf. Onze begeleiders nemen ons mee op pad. Eerst een stukje wandelen, maar zodra we in de bossen zijn, kan het spel beginnen. Allereerst is er een flinke klim omhoog. Bovenaan wordt de groep in tweeën gesplitst, anders moeten we veels te lang wachten bij ieder onderdeel.

Het eerste obstakel zijn 2 klimtouwen die een driehoek vormen. De bedoeling is om deze op te klauteren, dan bovenaan een mooie koprol te maken en daarna weer naar beneden klauteren. Leuk, maar ik sla die koprol wel even over als jullie het niet erg vinden.

De eerste kleine hindernis is genomen.

Daarna volgen een smalle balk, een lussenbrug, een slingertouw, en diverse andere steeds moeilijk wordende obstakels. En alles boven een smal riviertje natuurlijk, zodat dat als je valt, je meteen lekker nat bent.

Een onderdeel sla ik over, omdat je daarbij als team kronkelend als een slang door een soort hek heen en weer moet. Dat gaat mijn rug even niet trekken, maar alle andere onderdelen gaan me behoorlijk goed af. Ik ontdek zelfs dat het heel goed mogelijk is om op een enkel touw toch heel ontspannen te liggen. Je vooruit bewegen in de catcrawl doet wat zeer (striem op de borst en beurse plek op het bot in mijn schaamstreek), en halverwege ga ik dan ook hangend aan mijn armen en mijn enkels over het touw geslagen verder.

Als klap op de vuurpijl gaan we al tokkelend weer helemaal naar beneden. Toch een tripje van bijna 50 meter. En het gaat best wel haaaaaaaaard. Dit is kicken!!!!!

Moe maar voldaan keren we terug op de accommodatie, eerst even lekker douchen en bijkomen. Daarna gaan Erik en ik nog even kijken bij de auto. We bedenken diverse dingen wat het zou kunnen zijn (olie, bougies, geen brandstof, zekeringen), maar kunnen niets vinden. Aangezien het tijd wordt om te gaan eten, laten we het maar hierbij. Morgen maar de ANWB of zo bellen.

Het diner is dit keer klaar gemaakt door Shujon en bestaat uit een overheerlijke Indische rijsttafel. Mjammie, mjammie, dit is heerlijk!!!!!

Na het eten slaat bij mij dan toch eindelijk het enthousiasme toe voor het spel Gotcha. Mijn eerste slachtoffer was de hele dag in mijn buurt met de Challenge Parcours, maar ik had natuurlijk geen gelegenheid om haar te vermoorden. Maar eindelijk, ik stond wat in de deuropening naar het terras te hangen, toen ze aan kwam lopen. Ik pakte meteen mijn waterpistooltje, deed alsof ik ook naar binnen wilde lopen, we botsten tegen elkaar op, weken ieder natuurlijk de verkeerde kant voor elkaar uit en op dat moment zette ik mijn waterpistooltje tegen haar buik en spoot haar nat. Jippie, mijn eerste slachtoffer!!!!!

Ze baalde als een stekker, want had dit echt niet verwacht.
Het grappige is dat deze tactiek me de rest van de avond verder heeft geholpen, want al mijn volgende slachtoffers werden ook op deze manier overmeesterd. Uiteindelijk bleek ik de meeste moorden te hebben gepleegd om 12 uur ’s nachts!!!!! Ach, ik had slechts 8 kaartjes in mijn bezit, dus een echte seriemoordenaar ben ik nou ook weer niet, of toch wel…..

Zondag is qua activiteiten volledig aan me voorbij gegaan. Ben de hele tijd bezig geweest met het bellen van ANWB, verzekering en Belgische Touring om te kijken of er een monteur langs kon komen en om later mijn auto versleept te krijgen naar Nederland. Vooral dat laatste bleek niet zo makkelijk. Maar daarover in een ander log meer.

Uiteindelijk is de monteur langs geweest, die constateerde een kapotte brandstofpomp. Ok, dat betekent dat ik echt niet zelf naar huis kan rijden. En dus geregeld dat ik met Ellen mee terug kan rijden, zodat ik maandag alles vanuit huis kan gaan regelen. Is toch iets makkelijker dan vanuit België.

Rond 7 uur zette Ellen me thuis af en plofte ik niet veel later heel moe en met toch wel wat spierpijn van de vorige dag op de fauteil en ben ik wat tv gaan kijken.

Terugkijkend op een, ondanks mijn kapotte auto, toch geslaagd weekend. Een aantal leuke mensen leren kennen, leuke activiteit gedaan, genoten van de omgeving en ondanks inspanning, toch heel ontspannend geweest.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.