Emmie's weblog

Omdat mijn auto nog steeds niet gerepareerd is, zit ik met een vervoersprobleem en ik wil toch eigenlijk wel graag naar het weekendje in de Ardennen (2-3 augustus).

Op zaterdag staat de pre-GODD gepland. Twee duiken in La Gombe georganiseerd door Toine, ’s avonds BBQ op de camping, kampvuur en slapen op de camping.

Op zondag dan de echte GODD met duiken in Sprimont en La Gombe en ter afsluiting natuurlijk smikkelen in Sprimont.

Dus daar moest wel even iets op geregeld gaan worden en die werd gelukkig snel gevonden. Gerrit (van Duikforum) staat op de camping in Helden en wilde wel een rondje Helden – Deurne – Horst (ophalen van Toine) doen, om daarna door te rijden richting La Gombe. En ach hij rijdt toch in een bus, dus al mijn duikspul + extra troep kon allemaal mee.

Het was wel ff vroeg opstaan, want Gerrit zou al om 7.15 uur voor de deur staan, maar ja, je moet er iets voor over hebben.

Keurig op tijd arriveerde mijn taxi, spullen inladen, katten nog een laatste knuffel en daar gingen we op pad. Tussenstop bij Toine. Onderweg had Gerrit het hoogste woord, maar het maakte wel dat de tijd snel voor bij ging en voor we het wisten, konden we de auto al op het parkeerterrein bij La Gombe zetten.

Omdat we ruim op tijd waren, konden we iedereen welkom heten die na ons drupsgewijs aan kwamen zetten.

Het was dit keer aan mij de eer om met Jordie te gaan duiken. Spullen klaarmaken en te water. Het zicht was heel erg goed (al vond Jordie van niet, die vindt alleen maar het zicht in Hemmoor goed 😉 ). Helaas was ik flink nat geworden. Dacht zelfs bijna aan een lek. Maar het kwam toch echt door mijn nekseal. Die moet nu echt vervangen worden. Iets mijn hoofd naar voren buigen en het water loopt zo mijn pak in.

Verder had ik ook last van een blazende automaat. Niet super erg, maar zo heel lichtjes blies ie de hele tijd extra lucht. Kon ‘m ook niet wisselen met mijn backup, omdat ie anders natuurlijk naast me continu aan het bubbelen zou zijn geweest. Had natuurlijk nog de mogelijkheid om mijn rechterkraan dicht te draaien, maar dan zou ook mijn inflator van mijn wing niet meer werken. Dus omdat het niet zo heel erg was, gewoon doorgedoken. Maar tussen de duiken door wel even bezig geweest om de middendruk wat bij te regelen.

Daarna weer snel klaar maken voor de 2^e duik. Was nog onduidelijk met wie ik nu zou gaan duiken, maar aangezien ik Floris uit de brand had geholpen met een rubbertje, wilde hij wel mijn buddy zijn (ach ja, waar een O-ring al niet goed voor is).

Ook nu weer een zelfde soort rondje gemaakt en Floris het vliegtuig ook laten zien. Fijne duik gemaakt. Erg relaxt. Op het einde nog even blijven hangen bij de trap waar de steuren weer bijna over je heen kropen. Pfff die zijn echt niet bang uitgevallen.

Na de duiken spullen overhevelen in de auto van Dicky. Gerrit en Toine zouden namelijk weer naar huis gaan en ik bleef natuurlijk nog een nachtje.

Dus op naar de camping. Oef, moet ik echt in dat kleine tentje. Nou ja, het zal allemaal wel goedkomen. Ben geen kampeerster, dus moet altijd weer even wennen.

De stoeltjes werden buiten gezet, de logboeken ingevuld en niet veel later arriveerde de BBQ ook. Mjammie, dat was smikkelen.

De BBQ werd 1 keer onderbroken door een regenbuitje, maar dat mocht de pret niet drukken. Tijd om het kampvuur aan te steken. En dat was echt een super kampvuur. Maar dat mag ook wel als er zeker 30 mensen omheen moeten zitten. Ik had 2 zakken marshmallows meegenomen en die hadden gretig aftrek.

Rob deed uitstekend zijn best om het vuur goed op te stoken (een echte pyromaan he).

Naar mate de avond vorderde, gingen er steeds meer mensen hun tent in. Maar ik genoot van het kampvuur, de sterrenhemel en de heerlijke loungemuziek (o.a. Norah Jones) op de achtergrond. Helaas begon het hout ook op te raken. Rond 2 uur was het hout op en het vuur bijna uit. Nu was het toch wel wat fris geworden en dus besloten we (de laatste overgeblevenen) ook maar ons bedje in te kruipen.

Dat werd even een hilarisch tafereel. Ik ben niet gewend om in een tentje te kruipen en op een luchtbed te slapen. Dus uitkleden ging wat moeizaam en toen ik wilde gaan liggen, rolde ik zo weer van mijn luchtbed af. Gelukkig was Dicky nog wakker en kon ze gezellig samen met mij in een deuk liggen.

Het is tegen 8 uur als ik ’s morgens weer wakker word. Echt lekker geslapen heb ik helaas niet. Mijn rug en schouders doen behoorlijk pijn. Maar alles moet weer opgeruimd en ingepakt worden.

Op tijd rijden we naar Sprimont. Daar hebben zich de eerste duikers al gemeld. Ik heb besloten om vandaag wel een duikje te maken in Sprimont. Het zicht schijnt goed te zijn en ik ben erg benieuwd. Ann is vandaag mijn buddy. In het water komt Ann erachter dat het bandje van haar masker stuk is. Wat is het dan toch fijn dat ik een reservemasker in mijn pocket heb zitten, anders had ze het hele stuk weer naar boven mogen lopen…….

We gaan koppie onder en zowaar, het is goed zicht in Sprimont. We duiken rustig naar het einde van de steengroeve en daar op diepte herken ik weer het oude Sprimont. Het zicht is weer gereduceerd tot ongeveer een 5 centimeter. Mijn lamp heeft zelfs nu moeite. Weer terug wordt het zicht ook weer beter. We zien een grote snoek en gaan er rustig bij hangen. Ann kruipt steeds dichter bij de snoek. Ik ga voor de zekerheid maar een beetje boven haar hangen. Snoeken zijn voor de duvel niet bang en mocht hij het ineens in zijn hoofd halen om recht op haar af te zwemmen, dan weet ik nu al dat ze onwijs gaat schrikken. Maar de snoek is niet kwaadaardig vandaag en zwemt na een minuut of 10 rustig weg en wij vervolgen ook weer onze weg.

Al met al hebben we het rondje gedoken in 60 minuten. Wat nou Luc, meerdere rondjes moeten maken om een beetje bodemtijd te krijgen. Gewoon rustig aan duiken…….

We moeten nu vaart maken om in La Gombe te komen. Hoe eerder we daar verzamelen en de papieren invullen, hoe eerder er gedoken kan worden.

Ik besluit echter ter plaatse om deze duik over te slaan. Ben behoorlijk moe en dat vind ik toch niet echt bevorderlijk voor de duik.

Samen met Dicky, Esther en Eva bewaren we de sleutels en slaan de duikers gade. En wat een toestanden zie je dan op het platform gebeuren. Het valt ons op dat er niet meer ongelukken gebeuren, want hoe sommige duikers te water gaan, slaat echt alles.

In plaats van een grote stap voorwaarts, maken ze een hupje omhoog en plonzen dan het water in. Daarbij vergetend dat hun fles bijna het platform raakt. Je wilt niet weten wat er dan kan gebeuren.

Of wat dacht je van duikers die bij de trap wachten totdat een andere duiker de trap op is geklommen. Mocht de klimmende duiker nu achterover vallen, heb je de poppen aan het dansen. 

Als iedereen weer boven water is, wordt er van een aantal afscheid genomen. Die weten echt niet wat ze gaan missen, want de overigen (waaronder ikzelf natuurlijk) gaan weer terug naar Sprimont, alwaar we heerlijk gaan smikkelen.

Dit keer blijkt dat alle eters de Pavé sur Pierre heeft besteld. Wat een toeval, nou ja, eigenlijk ook niet, want die is echt wel zo lekker……. Het is weer (zoals gewoonlijk) erg mjammie, mjammie, mjammie. Voor sommigen zelfs zo lekker dat ze nog een extra stukje vlees bestellen. Waar laten deze mensen het, want je krijgt echt een flink stuk vlees. 

Helaas is het tijd om afscheid te nemen en naar huis te gaan. Het is tenslotte toch nog bijna 2 uur rijden. Onderweg halen we nog een McFlurry bij de McDonalds als afsluiter van een heerlijk weekend.

Rond half 11 zet Dicky me af bij mijn huis en rond half 12 laat ik me doodmoe, maar zeer voldaan op bed vallen en val niet veel later als een blok in slaap.

Het was een prachtweekend!