Emmie's weblog

Als om half 8 de wekker gaat, draai ik me nog even een keertje om. Ik heb echt heerlijk geslapen, maar toch nog geen zin om op te staan. Ik zorg dat de ontbijttafel gedekt wordt en er thee wordt gezet. De jongens ontwaken ook de een na de ander.

Na het ontbijt, spullen inladen en op pad. Het is een lange trip naar Trou Madam. Onderweg stoppen we nog even bij Landenouse om te kijken hoe het er hier uit ziet. Het water in de put staat vrij hoog en is echt kraakhelder. Een goede plek om als alternatief te hebben. Dan op pad naar Trou Madam. Alex en Michel hebben afgelopen november een poging gedaan om deze duikstek te vinden, wat helaas niet gelukt is. We hadden echter wat extra informatie gekregen. Dus een hernieuwde poging. Helaas konden we weer de stek niet vinden. Grrrrr. Marcel en ik rijden naar het dorp, omdat ik alleen daar bereik heb met mijn mobiel. Marcel loopt de lokale supermarkt in om aan de dames aldaar te vragen waar de grot is, terwijl ik onderwijl Harald bel. We stonden dus wel op de goede plek, maar hadden gewoon nog een stukje verder moeten klauteren.

We klimmen langs de wand aan de rechterkant van het beekje ons een weg naar de ingang van de grot. Dit gaat echt niet lukken met een D12 op je rug…… Via de overkant van het beekje weer terug en daar vinden we een paadje dat enigszins begaanbaar is, we moeten alleen nu het beekje oversteken. Bij de auto even overleg. We besluiten om op ons gemakje alle spullen naar de ingang te brengen. Aldaar eerst even uit te rusten voordat we aan de duik gaan beginnen. Zo gezegd, zo gedaan. Het is een grote klauterpartij. Pfff, best wel zwaar eigenlijk. Het is goed dat ik een flesje water bij me heb. Bij de ingang de set af en uitrusten. Als we alle vier weer zijn bijgekomen, hangen we onze sets om en kruipen in de grot. Op onze knieën doen we onze GUE EDGE. Het gaat niet makkelijk, maar het lukt ons nog net.

We kunnen aan de duik beginnen. Marcel is dit keer 1, Alex als 2^e, Michel als 3^e en ik ben dit keer hekkensluiter. Het voordeel van als laatste duiken is dat de grot al door 3 personen wordt belicht. Je hebt dus een onwijs goed overzicht hoe de grot eruit ziet. Wat een super vette gave grot is dit. Ik weet niet goed hoe ik het moet beschrijven. Het gesteente is zwart en wit. Er zijn heel veel punten, de bochten zijn heel erg uitgesleten, en het zicht is fenomenaal goed. We hebben zeker 30 meter zicht. Ik ben zo blij dat we naar Frankrijk zijn afgereisd. We maken echt fantastische duiken en gelukkig komen de slechte verhalen niet uit.

Omdat de grot niet diep is, komen we ontzettend ver. 150 meter, 300 meter, 450 meter, 600 meter, we stijgen door de schacht heen van 10 meter diepte naar bijna 1 meter. Op dat moment zijn we bijna 700 meter ver de grot in. En al 42 minuten aan het duiken. We callen de duik. Dit keer ben ik dus de eerste. Omdat ik weet wat de snelheid was de grot in (ongeveer 165 meter per 10 minuten) kan ik nu goed het tempo in de gaten houden. Ik vertrek iets te snel en zak na 10 minuten iets in tempo. Zo als eerste is zo anders in de grot. Je moet nu echt volledig alleen de grot lezen en bekijken hoe de lijn loopt. Ik kan het goede ritme vinden en we glijden gestaag weer rustig richting uitgang. Als we ruim 80 minuten later onze koppen weer boven water steken, zijn we alle vier behoorlijk vermoeid, maar een super ervaring rijker. Allemaal hebben we een grote grijsn op ons gezicht. Nog even de vervelende klauterpartij terug naar de auto’s. Ships, nu ik zo moe ben van de duik, is dit nog erger. Ik doe het op mijn dooie gemakje, want ik heb ook geen zin om uit te glijden.

Als we terug zijn bij de auto’s en onze sets hebben afgedaan, barst het geklets los. We willen alle vier ons enthousiasme kwijt, wat we hebben gezien, hoe we de duik hebben ervaren en hoe blij we zijn dat we deze duik hebben gemaakt. Dit was onze mooiste grotduik die we tot nu toe hebben gemaakt. We verbazen ons over het feit dat we gewoon 42 minuten de grot in konden duiken, en bijna 700 meter hebben afgelegd de grot in. Wow!!!!

Op de terugweg ben ik een beetje stil. Al met al ben ik een beetje onder de indruk. Het was zo’n mooie duik en wat een ervaring zijn we nu rijker.

In het dorp halen Alex en Michel nog wat boodschappen voor vanavond (waaronder nog wat wijn). In het huisje aangekomen spring ik maar snel onder de douche. Even de vermoeidheid van me afspoelen. Bij een nootje, chipje en wijntje bespreken we de dag van vandaag, maar ook waar we morgen gaan duiken. Dit keer zal het nog een stapje verder zijn. We gaan morgen namelijk naar Font de la Truffe……