Category Archives: Duiken

Einde aan duikcarrière

Na lang wikken en wegen, heb ik begin deze maand besloten om te stoppen met duiken. De laatste duik die ik heb gemaakt is op 31 december 2011 geweest. Begin dit jaar kreeg ik ontzettende rugklachten en ik ben nu nog steeds bezig met het herstel. Dit jaar dus nog steeds geen duiken gemaakt. Daarbij heb ik vorig jaar in totaal iets van slechts 35 duiken gemaakt. Ook niet echt veel, zeker gezien het feit dat er maar 15 grotduiken bij zitten. Dit is gewoon te weinig om mijn skills op een aanvaardbaar niveau te houden voor het grotduiken.

De komende 2 jaar gaat daar zeker geen verandering in komen. Ik ga (waarschijnlijk) in september starten met een 2-jarige opleiding naast mijn full-time baan. Ik ga waarschijnlijk wel 1 dag minder werken, maar daarvoor in de plaats moet ik dan stagelopen en natuurlijk ook studeren. Naast de tijd die ik dan nauwelijks meer heb, heb ik de komende 2 jaar dan ook even niet de financiële middelen om tripjes naar Frankrijk te kunnen bekostigen. Laat staan mijn Cave2 te kunnen gaan doen. Het is nu inmiddels al 3 jaar geleden dat ik mijn Cave1 heb behaald.

Uiteraard zou ik er voor kunnen kiezen om al mijn spullen gewoon te behouden en af en toe gewoon eens in de Oosterschelde te plonzen, maar dat voelt voor mij gewoon niet goed. Mijn passie is het grotduiken en zolang ik dat niet kan doen, gaat dat dan toch knagen aan me. Beter dan om gewoon helemaal te stoppen. Je kunt immers niet alles tegelijkertijd willen en kunnen in het leven. Voor nu is gewoon mijn opleiding veel belangrijker. Die ga ik doen voor mijn toekomst. En leuke dingen blijven er toch wel op mijn pad. Genoeg dingen om me te vermaken en te kunnen genieten van mijn vrije tijd en van de natuur, door bijv. lekker te wandelen of te gaan geocachen of vogels spotten.

Wellicht dat ik op vakantie nog eens in het heldere water van bijv. Egypte plons en wie weet hoe het er over 5 jaar uitziet, maar voor nu is het einde van een zeer mooie duikcarrière die 9 jaar heeft mogen duren. Waarin ik fantastische duiken heb gemaakt, leuke mensen heb leren kennen, prachtige onderwaterflora en –fauna heb gezien, veel heb geleerd en gewoon mega heb genoten!

HET WAS GEWELDIG!!!!!

Een nieuw jaar, een nieuwe look

Ja het jaar 2011 is inmiddels al weer een maand voorbij. Dus ik ga niet meer de beste wensen herhalen. Ik ga er gewoon vanuit dat al je wensen dit jaar zullen uitkomen.

Een nieuw jaar, dus ook maar weer eens een nieuwe look. En ik heb het dan eindelijk ook voor elkaar dat als je mijn domeinnaam intypt, je nu automatisch meteen op mijn blog uitkomt en niet meer apart hoeft door te klikken. Was een wens van mij en was natuurlijk heel makkelijk te realiseren, maar ik bleef het maar uitstellen. Omdat er ook wat problemen waren met de database moest ik toch alles opnieuw installeren en overzetten, dus nu was een mooi moment.

Er is een klein onderdeel bijgekomen “Fantasy & Gothic”, een nieuw stukje tijdverdrijf, waar ik erg enthousiast over ben. Lees en geniet mee. Verder wil ik binnenkort dan toch eindelijk de verslagen van mijn mooie reizen naar Sri Lanka en Indonesië online gaan zetten. Ze zijn inmiddels al meer dan 10 jaar geleden, maar toch heb ik het er nog wel eens over en wat is er dan makkelijker dan iemand even naar je website verwijzen.

Voor dit jaar staat er al weer het nodige in de agenda: Elf Fantasy Fair, Keltfest, Balfolk avonden, Concert at Sea, Symphonica in Rosso, diverse (Noordzee)duiken, vakantie in Ierland, duikweekendjes en nog veel meer. Dus met een beetje goed fatsoen, kan ik genoeg hier posten om jullie te vermaken.

Niet onbelangrijk om te vermelden is het feit dat ik het hardlopen weer heb opgepakt. Ben nu weer 2 weken bezig. Wel weer met een beginnersschema, maar ik merk dat ik het snel oppik en dat tempo er al vrij aardig in zit. Gisteren was het schema 2’-2’-2’-1’-2’-1’-2’-1’-2’-1’-2’-1’-2’-1’-2’-1’ (afwisselend dus hardlopen en wandelen). In totaal 25 minuten en ik liep zowaar 3,8 km. Daar was ik toch best wel weer trots op.  Dus dit jaar zitten er vast nog wel 5 en 10 km loopjes in.

Verslag grotduiktripje Frankrijk (deel 4)

Alex heeft de hele nacht lopen spoken, die is ziek. Ik heb wederom erg goed geslapen. Het zal de stilte zijn, los van het gesnurk van Marcel… Alhoewel die mij weer beschuldigd van snurken…

Na het ontbijt de spullen inpakken en we zijn onderweg. We gaan eerst even kijken bij St. George. Daar aangekomen staan er 2 Fransen zich om te kleden om zo te gaan duiken. Beide in een natpak (brrr, toch best koud hoor met een watertemperatuur van 12 graden), zij met een enkele fles, hij met een D7. De poel bij de ingang ziet er veelbelovend uit en we hopen dat als we straks terugkomen de zichtbaarheid in de grot ook goed is. Daarna rijden we door naar Font de la Truffe. Het is even zoeken geblazen, zeker als je zo ongeveer door het huis van een Fransman heen moet rijden, maar hij wijst ons dat we goed zitten, dus toch maar doorrijden. Ook hier ziet het poeltje voor de ingang er goed uit. We tuigen onze spullen op en gaan te water. Helaas ontstaat er daardoor al een mistwolk in het poeltje. De zichtbaarheid neemt hier al wat af, maar goed. Alex moet nog even het water uit om een andere manometer aan te sluiten, omdat de zijne te veel lekte.

Na onze checks, kunnen we naar beneden. We hebben natuurlijk de verhalen gehoord over deze restrictie en we weten dat het erg moeilijk kan worden. We hebben dan ook de duidelijke afspraak dat als iemand zich er niet lekker bij voelt, het omdraaien is en klaar. Marcel gaat eerst. Voor mij verdwijnt zo’n beetje het complete zicht. Ik kan nog net mijn eigen lamp zien en de blaadjes die voor me dwarrelen door het water en het stof dat opstijgt vanuit het grint. Ik kronkel mezelf over een grote steen heen, dan head-first naar beneden (ik lijk wel een slangenmens). Het is krap, maar ik vind het nog meevallen. Is dit nou die restrictie? Euh nee, een stukje verder zie ik de eigenlijke restrictie. Hier zal ik echt tijgerend doorheen moeten. Marcel’s lamp zie ik een stuk verder schijnen, hij ligt inmiddels al in de grot en door de helderheid van het water, kan hij met zijn lamp ontzettend veel verlichten. Ik moet me echter eerst nog door deze restrictie wurmen. Ok, armen naar voren, buik plat op de grond, geen lucht meer in mijn wing en naar voren bewegen. Klonk, klonk, klonk, mijn flessen tegen het plafond. En ik zit vast. Mmm, wat nu. Ik probeer wat naar rechts, geen beweging, ik probeer wat naar links, geen beweging. Ok, dan maar weer een stukje naar achteren. Dat gaat goed en ik lig weer voor de restrictie. Ok, nieuwe poging. Ik tijger weer over de bodem naar voren, weer klonk, klonk, klonk. En weer zit ik vast. Mmm, toch raar, Marcel is er toch ook doorheen gekomen. Zouden dan toch mijn borsten zo in de weg zitten……?

In totaal heb ik zo 5 pogingen gedaan, maar helaas zonder resultaat. Inmiddels Marcel al geseind dat ik terug ga. Ik heb hier geen zin meer in. Ik voel me nu nog goed, ondanks zo goed als geen zicht en continu vastzitten en ik heb geen zin dat het misschien gaat overslaan in stress of erger in paniek. Ik kan keren in het tussenstukje en geef aan Michel het signaal dat ik terug wil. Hij kruipt naar achteren en ik kan als een slangenmens over het rotsblok weer naar de uitgang. Mmm, dat was toch nog ff te veel van het goede. Dit nog maar eens over een paar maanden of zo proberen.

Ondanks dat Michel en Alex de tweede restrictie niet hebben gezien, houden ze het ook voor gezien na de verhalen van Marcel en mij.
We pakken snel alle spullen in en rijden richting St. George. Daar aangekomen hangen we de sets weer op onze rug en stappen het poeltje in. Dit keer gaat Michel voorop, ik ben tweede, Marcel derde en Alex is dit keer hekkensluiter. Het zicht is helaas niet al te goed. De vraag is natuurlijk of dit komt door de Fransen van vanochtend of dat het sowieso niet al te goed was. Het is een stuk moeilijker om nu ook de grot goed te beleven. Je ziet zoveel minder en ik vind het dan ook een stuk minder leuk. Toch is dit wel goed voor de ervaring natuurlijk. Als we vlakbij de 1e T zijn, verbaas ik me over een stukje ingewikkelde lijn. Het is echt een wirwar en het is echt even goed kijken hoe de doorgaande lijn loopt. Als we bij de 2e T zijn, call ik de duik. Ik zit op turnpressure en we draaien dan ook om voor de terugweg.

Weer terug boven, willen we eerst gaan lunchen bij het poeltje, maar het stikt er helaas zo van de vliegen, dat we maar besluiten om ergens anders naar toe te gaan. Omdat het inmiddels ook al wat later is geworden, rijden we linea recta naar Landenouse. We willen nog een mooie afsluitende duik maken. Tegen 4 uur komen we aan en een half uur later maak ik de vervelende klim van de ladder het poeltje in. Gelukkig staat het water flink veel hoger dan de laatste keer voor mij in september vorig jaar. Voordat ik nu de tijd heb om bang te worden op deze ladder, lig ik al in het water. Het zicht in de eerste 200 meter is niet echt super goed. Ongeveer 10 meter. Ik krijg een seintje van Marcel om het iets rustiger aan te doen. Als ik op mijn computer kijk en op de markering van de lijn, zie ik dat ik inderdaad een te hoog tempo heb aangehouden. Ik ga wat rustiger zwemmen en op 22 minuten call ik de duik. Dit laatste stuk is het zicht overigens een 10-15 meter, dus iets beter.

Cave Cursus-11 Terugweg kan ik genieten van een wat beter overzicht door de 3 duikers voor mij die de grot belichten. Terug in de put maken we onze stops en even later sta ik weer op die rotladder voor de klim naar boven.
(op bijgaande foto zie je hoe het waterpeil was in september 2009 – het water stond nu tot ongeveer 1-1,5 meter onder de rand)

Bij de auto’s staan uiteindelijk 4 blije duikers die in de afgelopen dagen mooie duiken hebben gemaakt. We hebben prachtig weer gehad en het zicht in de grotten was over het totaal bezien erg goed.

In de schemer rijden we terug naar ons huisje bij André Grimal. We komen laat aan. We willen ’s avonds gezellig uit eten gaan om deze mooie dagen af te sluiten. Als we na 9 uur het dorp in rijden, komen we echter van een koude kermis thuis. Overal waar we proberen om nog een hapje te eten, krijgen we een “nee” te horen. Gramat is in deze periode niet ingesteld op toeristen die iets later op de avond nog een hapje willen eten. Veel restaurants/hotels zijn zelfs gesloten. Alex en Michel rijden nog een extra rondje om te zien of ze nog ergens iets van afhaal kunnen vinden. DSC00221 Terug in het huisje maak ik maar een cup-a-soup. Tezamen met wat stokbrood en camembert is dat het avondeten voor vanavond. Een beetje jammer natuurlijk, maar ach de gezelligheid is er niet minder om. We kletsen nog wat na over de afgelopen dagen, nemen nog een glaasje wijn als afsluiter en dan is het tijd om naar bed te gaan. Morgen hebben Marcel en ik weer de lange reis naar huis op het programma. Alex en Michel blijven nog een dagje extra en gaan nog 2 duiken extra maken.

Ik kijk nu al uit naar het volgende tripje, dat waarschijnlijk in mei gaat plaatsvinden.

Verslag grotduiktripje Frankrijk (deel 3)

Als om half 8 de wekker gaat, draai ik me nog even een keertje om. Ik heb echt heerlijk geslapen, maar toch nog geen zin om op te staan. Ik zorg dat de ontbijttafel gedekt wordt en er thee wordt gezet. De jongens ontwaken ook de een na de ander.

Na het ontbijt, spullen inladen en op pad. Het is een lange trip naar Trou Madam. Onderweg stoppen we nog even bij Landenouse om te kijken hoe het er hier uit ziet. Het water in de put staat vrij hoog en is echt kraakhelder. Een goede plek om als alternatief te hebben. Dan op pad naar Trou Madam. Alex en Michel hebben afgelopen november een poging gedaan om deze duikstek te vinden, wat helaas niet gelukt is. We hadden echter wat extra informatie gekregen. Dus een hernieuwde poging. Helaas konden we weer de stek niet vinden. Grrrrr. Marcel en ik rijden naar het dorp, omdat ik alleen daar bereik heb met mijn mobiel. Marcel loopt de lokale supermarkt in om aan de dames aldaar te vragen waar de grot is, terwijl ik onderwijl Harald bel. We stonden dus wel op de goede plek, maar hadden gewoon nog een stukje verder moeten klauteren.

DSC00215 We klimmen langs de wand aan de rechterkant van het beekje ons een weg naar de ingang van de grot. Dit gaat echt niet lukken met een D12 op je rug…… Via de overkant van het beekje weer terug en daar vinden we een paadje dat enigszins begaanbaar is, we moeten alleen nu het beekje oversteken. Bij de auto even overleg. We besluiten om op ons gemakje alle spullen naar de ingang te brengen. Aldaar eerst even uit te rusten voordat we aan de duik gaan beginnen. Zo gezegd, zo gedaan. Het is een grote klauterpartij. Pfff, best wel zwaar eigenlijk. Het is goed dat ik een flesje water bij me heb. Bij de ingang de set af en uitrusten. Als we alle vier weer zijn bijgekomen, hangen we onze sets om en kruipen in de grot. Op onze knieën doen we onze GUE EDGE. Het gaat niet makkelijk, maar het lukt ons nog net.

DSC00217 We kunnen aan de duik beginnen. Marcel is dit keer 1, Alex als 2e, Michel als 3e en ik ben dit keer hekkensluiter. Het voordeel van als laatste duiken is dat de grot al door 3 personen wordt belicht. Je hebt dus een onwijs goed overzicht hoe de grot eruit ziet. Wat een super vette gave grot is dit. Ik weet niet goed hoe ik het moet beschrijven. Het gesteente is zwart en wit. Er zijn heel veel punten, de bochten zijn heel erg uitgesleten, en het zicht is fenomenaal goed. We hebben zeker 30 meter zicht. Ik ben zo blij dat we naar Frankrijk zijn afgereisd. We maken echt fantastische duiken en gelukkig komen de slechte verhalen niet uit.

Omdat de grot niet diep is, komen we ontzettend ver. 150 meter, 300 meter, 450 meter, 600 meter, we stijgen door de schacht heen van 10 meter diepte naar bijna 1 meter. Op dat moment zijn we bijna 700 meter ver de grot in. En al 42 minuten aan het duiken. We callen de duik. Dit keer ben ik dus de eerste. Omdat ik weet wat de snelheid was de grot in (ongeveer 165 meter per 10 minuten) kan ik nu goed het tempo in de gaten houden. Ik vertrek iets te snel en zak na 10 minuten iets in tempo. Zo als eerste is zo anders in de grot. Je moet nu echt volledig alleen de grot lezen en bekijken hoe de lijn loopt. Ik kan het goede ritme vinden en we glijden gestaag weer rustig richting uitgang. Als we ruim 80 minuten later onze koppen weer boven water steken, zijn we alle vier behoorlijk vermoeid, maar een super ervaring rijker. Allemaal hebben we een grote grijsn op ons gezicht. Nog even de vervelende klauterpartij terug naar de auto’s. Ships, nu ik zo moe ben van de duik, is dit nog erger. Ik doe het op mijn dooie gemakje, want ik heb ook geen zin om uit te glijden.

DSC00219 Als we terug zijn bij de auto’s en onze sets hebben afgedaan, barst het geklets los. We willen alle vier ons enthousiasme kwijt, wat we hebben gezien, hoe we de duik hebben ervaren en hoe blij we zijn dat we deze duik hebben gemaakt. Dit was onze mooiste grotduik die we tot nu toe hebben gemaakt. We verbazen ons over het feit dat we gewoon 42 minuten de grot in konden duiken, en bijna 700 meter hebben afgelegd de grot in. Wow!!!!

Op de terugweg ben ik een beetje stil. Al met al ben ik een beetje onder de indruk. Het was zo’n mooie duik en wat een ervaring zijn we nu rijker.

In het dorp halen Alex en Michel nog wat boodschappen voor vanavond (waaronder nog wat wijn). In het huisje aangekomen spring ik maar snel onder de douche. Even de vermoeidheid van me afspoelen. Bij een nootje, chipje en wijntje bespreken we de dag van vandaag, maar ook waar we morgen gaan duiken. Dit keer zal het nog een stapje verder zijn. We gaan morgen namelijk naar Font de la Truffe……

Verslag grotduiktripje Frankrijk (deel 2)

Alex en Michel kwamen gisteren inderdaad rond half 11 aan. Marcel lag inmiddels al een half uur te snurken, die was volledig knock out. Dus heb ik de heren maar even verwelkomd. Zo tegen 12 uur vond ik het toch ook wel welletjes geworden en ben richting bed gegaan. Een stap de slaapkamer in en ik was blij dat ik mijn oordopjes bij me had. Wat een gesnurk kwam er van de kant van Marcel vandaan.

Om 8 uur gaat de wekker. Ik werd gelukkig snel wakker en kon redelijk snel onder de douche springen. Alex had ondertussen het ontbijt gehaald. Heerlijk stokbrood. Dat is echt zo lekker hier.
Na het ontbijt wordt het tijd om richting de duikstek te gaan. Vandaag gaan we naar de Ressel. Tijdens onze cursus hebben we hier een aantal duiken gemaakt, dus hier voelen we ons al redelijk thuis. Verder is het een vrij vriendelijke grot, licht gesteente, dus ook een lichte grot. Het is nog even afwachten of we goed zicht hebben en of er niet al te veel flow zal staan.
DSC00212

Bij de stek aangekomen eerst even controle bij de rivier. De stroming in de rivier ziet er redelijk goed uit. Niet al teveel, dus het lijkt goed te zijn. Dus spullen optuigen. We hebben er zin in.
Bij de auto’s bepalen we wat voor soort duik we gaan maken, welke volgorde we aanhouden in het team en welke gasstrategie we doen. Alex gaat deze duik voorop. Indien nodig zal hij een reel uitrollen. Marcel gaat als tweede, ik als derde en Michel is deze duik hekkensluiter. We gaan bij de 1e T de linker, ondiepe gang in. We hopen bij de 2e T uit te kunnen komen en daar een cookie te kunnen plaatsen. Op de terugweg zullen we de cookies laten zitten, zodat we bij de 2e duik vandaag een circuit kunnen duiken.

Bij de in water check merken we dat er toch wel enige stroming staat in de rivier. Het vervelende is wel dat we tegen de stroom in zullen moeten zwemmen om bij de ingang van de grot te komen. Voor Marcel en Alex is het een eitje, maar ik heb toch wat moeite. Ik besluit om helemaal langs de kant te blijven, zodat ik me aan de boomwortels kan voorttrekken. Het duurt wat langer, maar uiteindelijk kom ik dan ook bij de ingang aan. De laatste check volgt en dan gaan we onder……

DSC00213 Zodra we een paar meter de grot in zijn, volgt nog de laatste valve check. De duik is begonnen! Dichtbij de ingang stikt het van de vissen, die een beetje met ons mee zwemmen in het licht van onze lampen. De stroming tegen is behoorlijk te merken. Verder is het toch weer even spannend deze grotduik. Ik merk het aan mijn luchtverbruik. Niet erg natuurlijk, maar toch. Rond de 11 minuten komen we bij de 1e T aan. Pigtail uit de pocket halen en een cookie plaatsen op de lijn. We vervolgen onze weg in de ondiepe gang. Het mooie aan deze gang is dat zowel de wanden als de bodem op een dusdanige manier zijn uitgesleten dat het lijkt alsof er allemaal kleine golfjes in zitten. Na het plaatsen van de cookie bij de 2e T zitten we bijna allemaal op turnpressure en dus wordt de duik gecalld. De weg terug kunnen we rustig met de flow meedrijven. We zijn dan ook wel een stukje sneller weer de grot uit. Als ik boven kom en naar de anderen kijk, zie ik 3 grote grijnzen op hun gezicht. Niet dat de grijns op mijn gezicht kleiner is hoor. Het was fantastisch!!! Het was weer top om in deze mooie grot te duiken.

Terug bij de auto is het tijd voor een bakkie thee en koffie. Lekker stokbrood met kaas en overgoten met een sausjes van enthousiaste verhalen……

De 2e sets worden opgetuigd. Dit keer gaan we de diepe gang in bij de 1e T. Als we nog voldoende gas overhebben bij de 2e T, gaan we nog even door naar de diepe schacht. Dit keer gaat Michel voorop, ben ik nummer 2, Alex nummer 3 en Marcel is dit keer hekkensluiter. Dit keer lopen we parallel aan de rivier richting de ingang van de grot. Met een grote (toch wel enge) stap voorwaarts plons ik in de rivier. Ik heb weer een stap overwonnen.

Het is goed te merken dat we al weer een beetje gewend zijn. Het ritme van onze vinslagen is goed en relaxt. Het luchtverbruik is ook wat gedaald. Ook nu komen we rond de 11-12 minuten uit bij de 1e T. Dit keer hoeven we geen cookie te plaatsen, omdat die er nog zit. De diepe schacht is zo totaal anders dan de ondiepe schacht. Na de cursus heb ik hier al gedoken, maar je ziet nu zoveel meer. De minuten verstrijken en op 22 minuten komen we bij de 2e T aan. Controle van de manometer vertelt me dat ik nog 160 bar in mijn set heb. De anderen hebben ook nog voldoende en dus kunnen we nog even richting de diepe schacht. Een paar minuten later bereiken we de diepe schacht. Het is zaak om hier dicht bij het plafond te blijven omdat je daar al net iets dieper dan 30 meter zit. Even niet opletten en richting de lijn gaan, betekent echt te diep gaan. Ik probeer met mijn lamp de diepte in te schijnen, maar mijn lamp haalt het gewoon niet.

Michel heeft last van stikstofnarcose en is redelijk stoned…… Zijn reactie op het callen van de duik door mij, duurt vrij lang. We zijn inmiddels 26 minuten in de duik. Weer terug bij de 2e T, gaan we nu via de ondiepe gang terug. We weten hoeveel gas we hier zullen verbruiken. Het is ondieper dan de heenweg, dus hebben we meer dan voldoende gasvoorraad bij ons. Op deze manier duiken we een leuk circuitje.
Ook bij de 1e T pikken we nu onze cookies op, zodat we nu niets meer achterlaten. Rond de 48 minuten komen we weer uit bij de uitgang. Ik wacht tot Marcel en Alex door de uitgang zijn gegaan en kan nu even genieten van mijn moment. Wat een mooi plaatje is dit toch. Het licht van de uitgang met het groenige water. Bij de stops die we nog moeten maken op 6 en 3 meter diepte, zakt de zichtbaarheid behoorlijk. In de rivier is het zicht echt behoorlijk slecht. Maar toch maken Alex en ik onderwater een klein dansje, want dit was mijn 600e duik!!!

Ondanks de lektest die mijn pak deze week nog heeft gehad en de nodige reparaties aan de diverse kleine lekjes, heb ik toch een behoorlijk lek gehad bij mijn dumpvalve. Ik blijf daar problemen mee houden. Helaas.

Na het opruimen van de spullen, gaan we even bij Harald en Monique langs. Die zijn inmiddels al behoorlijk goed opgeschoten met de verbouwingen. De eetzaal is nu bijna klaar en de compressorruimte ook. Over een paar maanden gaan ze operationeel.

Nog even boodschappen doen voor het avondeten. Voor vanavond staat er pasta op het menu. De hele avond kletsen we over duiken, duiken en duiken. Het is onvoorstelbaar hoeveel we daar over kunnen ouwehoeren……

Tegen 11 uur ga ik mijn bedje opzoeken, het is tijd voor een goede nachtrust. Morgen gaan we naar Trou Madam en/of Landenouse.

Verslag grotduiktripje Frankrijk (deel 1)

Het stond al een tijdje op de planning: een tripje van een paar dagen om te gaan grotduiken in Frankrijk. Goed voor de ervaring en altijd gezellig natuurlijk. Ik had er ook mega zin in, omdat ik sinds de cursus in september 2009 niet meer in Frankrijk ben geweest.

De afgelopen dagen ging er behoorlijk wat mailverkeer over en weer. Gaan we wel of gaan we niet. We kregen maar geen goede en recente informatie over de weersomstandigheden en met name over de zichtbaarheid van de grotten. Ervaringen uit het verleden zijn er wel, maar ja, ieder jaar is anders en op zich was er deze winter niet extreem veel regen gevallen. Zou het dan toch de moeite waard zijn om af te reizen? Ik had er eigenlijk best wel een hard hoofd in en wilde bijna de trip afblazen, immers wat heeft het voor zin om met nog geen 5 meter zicht in een grot te duiken. Maar de jongens waren iets positiever en op dinsdag viel dan de definitieve beslissing: we gaan!!! ’s Avonds dan ook nog snel alle spullen bij elkaar zoeken (wat qua duikspullen niet zo moeilijk is, die liggen altijd wel bij elkaar) en de tassen inpakken. Nog even de laatste werkmailtjes afhandelen en uiteindelijk lag ik dan tegen 1 uur in mijn bed.

DSC00210 Vanochtend ging tegen 7 uur mijn wekker al weer. Brrr, moet ik echt nu opstaan. Het is nog veels te vroeg. Maar ja, ik wil nog een paar dingen doen en mijn chauffeur Marcel staat tegen 10 uur voor de deur. Dus opstaan, douchen en aankleden. Eerst maar even langs het stembureau, hebben we dat in ieder geval alvast gehad. Daarna katten eten geven (en mezelf), mijn toilettas inpakken, alle spullen van 1 hoog naar beneden sjouwen, mijn collega nog even via de chat gedag zeggen en een goede vriend een virtuele knuffel geven. Voor de zoveelste keer weer naar het toilet lopen en ja hoor, daar gaat de deurbel.

Het is even passen en meten, maar we krijgen alles in de Volvo V40 van Marcel. Wonderbaarlijk…… Te meer als je weet dat er best veel mee moet op zo’n tripje, zelfs al is het maar 3 dagen duiken.

En dan moet je er ook nog mijn rugzakje met wat klein spul en mijn laptoptas bij denken……

Rond 10 uur vertrekken we dan voor een reis van bijna 10 uur. Ja, ik hoor de meesten van jullie nu al denken, dat kind is echt niet wijs. 10 uur enkele rit, om straks een paar duiken te maken om alleen maar naar een paar rotsen te gaan kijken, totale duiktijd iets van 6-7 uur en dan weer 10 uur terug. En ja, ik kan daar ook niet echt een goede verklaring voor geven, anders dan dat ik inderdaad een beetje gek ben (maar ja, dat wisten de meesten van jullie al wel) en dat grotduiken gewoon fantastisch mooi en gaaf is. Je moet het eigenlijk zelf ervaren om te weten wat ik bedoel.

De reis gaat voorspoedig, af en toe even goed opletten of we wel de goede snelweg nemen (ja Marcel, al onze afsplitsingen bevinden zich aan de rechterkant). Geen oponthoud bij Parijs en rond kwart voor 7 verlaten we de snelwegen voor de laatste 35 km over de kleinere bergwegen. Het is even zoeken in Gramat, maar om half 8 staan we dan voor de deur van ons tijdelijke verblijf. Spullen uitladen, sms-jes sturen naar het thuisfront, bedden opdekken en dan is het tijd voor een lekker glaasje bier, een paar chipjes, wat cryptogrammen en het begin van dit verslag. Het wachten is op Alex en Michel die rond half 11 denken aan te komen.

Schiefergrube Christine

Afgelopen zondag zijn Alex en ik weer richting Duitsland gegaan. Om 5 uur ging de wekker. Een blik naar buiten werpend, sloeg toch de twijfel toe. Het had behoorlijk gesneeuwd gedurende de nacht en de vraag rees toch of het verstandig was de weg op te gaan. Een sms naar Alex dus. Ondertussen ging ik gewoon verder met inpakken, water koken en douchen. 10 minuten later belde Alex me op. Ook hij had zijn twijfels. Even een telefoontje naar Jan leverde op dat de snelweg vrij goed te doen was, dus besloten we om toch maar richting Duitsland te gaan. Het stuk van Voorburg naar Reeuwijk waar we hadden afgesproken, kostte me echter toch wel wat extra tijd. Maar we waren nu immers al op pad, dus we zien wel waar we komen. Onderweg nog een malloot die ons van de weg wilde rijden, omdat wij hem wilde inhalen.

DSC00147 Helaas was de hele route tot aan de grens toch al best een opgave. Nederland is echt niet ingesteld op dit winterse weer. Richard en Annet hadden onderweg al opgebeld, dat ze afhaakten en terug naar huis gingen. In Duitsland werd de snelweg gelukkig weer goed, dus vervolgden we toch maar onze weg. Al met al deden we er vanaf Reeuwijk ongeveer 4,5 uur over, waar we er normaal 3,5 uur over doen. Te overzien dus.

Cas en Jan waren al aangekomen en hadden hun spullen al opgebouwd. Die zouden dus snel te water gaan. Verder waren ook Ramon, Benjamin, Jonas en Pieter er om te gaan duiken. Gezelligheid volop dus. Deze jongens waren de dag ervoor al aangekomen en hadden de nacht in Willingen doorgebracht. Het vroor die nacht echter wel 22 graden…… Behoorlijk koud dus. Ach het water in de mijn is altijd een constante 8 graden, dus dat zou lekker warm zijn ten opzichte van de Oosterschelde die nu iets van 5 graden is.DSC00160

Alex en ik maken een hele mooie duik in de rechtergang en in de linkergang tot aan de kerstboom. Het gaat soepel en ontspannen. Grappig dat je je toch steeds comfortabeler gaat voelen in deze omgeving. Niet dat ik bang ben geweest van te voren. Maar toch voelt het steeds vertrouwder, duik je ontspannender, ga je nog beter je slagen maken en dus gaat ook je luchtverbruik omlaag. Waar ik recentelijk nog op een 19-20 l/min zat, haalde ik nu een mooie 17 l/min. Dat is fijn natuurlijk, want dat maakt dat je verder de mijn in kunt komen.

DSC00152 Weer terug was het grappig om te zien hoe je spullen en pak waar je bijstond aan het bevriezen waren. Nou ja, grappig, je kan er dan dus niets meer mee. Alex zou met Jan en Cas nog een duikje gaan maken. Ik hield het toch voor gezien. Had het te koud gekregen en kon me niet voldoende opwarmen om aan een 2e duik te beginnen. Heb mijn spullen in de toiletruimte onder de handendroger wat laten ontdooien. DSC00158Ben daarna lekker een stukje gaan wandelen, terwijl de mannen onder waren. Na de duiken hebben we bij het restaurant op loopafstand nog even wat gegeten. Daarna begon de lange weg terug naar huis. En het werd een echt lange weg. Net als in Nederland, had het in Duitsland ook bijna de hele dag gesneeuwd. En helaas waren de wegen ook hier erg slecht. Wat ons overigens wel verbaasde. We hadden verwacht dat ze hier toch beter op winterse omstandigheden waren voorbereid.
Maar goed, het was dus erg slecht. Ook viel er continu sneeuw die recht op ons af kwam. Dat is dus extra vermoeiend auto rijden. En in Duitsland waren de wegen slecht, maar in Nederland waren ze mogelijk nog slechter. Mijn auto bij Reeuwijk was volledig ondergesneeuwd. Moest eerst behoorlijk wat sneeuw weghalen voordat ik überhaupt een deur kon openen. Kwam ook nauwelijks weg. Het laatste stuk op de A12 was het echt glibberen en glijden, zelfs op de rechterbaan. En ik heb toch winterbanden onder mijn auto zitten. Toen ik dan ook rond kwart over 11 voor mijn huis parkeerde, was ik blij dat ik thuis was. Snel de spullen naar binnen, een lekker glaasje Limoncello inschenken en even onderuit zitten en bijkomen. De terugweg had in totaal meer dan 6 uur geduurd…… Een lange dag dus.

Maar de duik heeft alles goed gemaakt. Ik kan er zo intens van genieten. Volgende week gaan we weer. Hopelijk dan wel beter weer, want anders blijven we toch maar thuis…… We gaan niet weer zo’n rit maken.
Meer foto’s kun je hier zien.

Oproep tot grote protestactie tegen het dumpen van staalslakken in de Oosterschelde op zondag 23 augustus!

411_actie

Als er nu niets gebeurt dreigt het onderwaterleven van Nationaalpark de Oosterschelde ernstig in gevaar te komen! Iedereen die de natuur een warm hart toe draagt roepen wij op om samen met ons tijdelijk de Zeelandbrug te blokkeren. Waarom? Om zo landelijke aandacht te krijgen voor ons ongenoegen over de plannen van Rijkswaterstaat voor het storten van grote hoeveelheden staalslakken om de dijken onder water, de zogenoemde vooroevers, te verstevigen.

Veiligheid staat bij ons ook voorop
Heel belangrijk! Wij protesteren niet tegen het versterken van deze vooroevers, maar alleen tegen de aard van het materiaal dat daarvoor gebruikt wordt!

Ondoordachte plannen
Dat Rijkswaterstaat na protesten van en overleg met verschillende personen en instanties die de belangen van de natuur behartigen, is teruggekomen van haar oorspronkelijke plan om fosforslakken te gebruiken, zien als een tegemoetkoming. Maar tegelijk laat Rijkswaterstaat met deze stap zien dat de plannen totaal ondoordacht zijn. Het lijkt er ook op dat het economische aspect (kostprijs van het materiaal) zwaarder weegt dan de nog onbekende effecten van het gebruik van staalslakken.

Onafhankelijke rapporten
Er duiken steeds meer binnenlandse en buitenlandse rapporten over het materiaal dat Rijkswaterstaat wil gebruiken, de staalslakken dus. Uit deze rapporten blijkt duidelijk het kwalijke effect voor het milieu. In sommige rapporten wordt het gebruik ten zeerste afgeraden, ook in veel minder kwetsbare gebieden dan het natuurpark Oosterschelde.

Wat is een staalslak?
Het begrip staalslak kan ruim geïnterpreteerd worden. Staalslak wil zeggen dat het hoofdbestanddeel staal is, maar een staalslak kan ook andere metalen bevatten. De samenstelling van de staalslakken schijnt ook per hoogoven te wisselen en hangt af van de erts waarvan het een afvalproduct is. In onderzoeksrapporten is ook sprake van uitlogen: het proces waarbij het materiaal langzaam chemisch uiteenvalt en stoffen in de waterkolom vrijkomen.

Schade is al waarneembaar
Op een proefperceel bij Schelpenhoek waar Rijkswaterstaat al staalslakken heeft gedumpt, is dit proces al waarneembaar. Bovendien is daar al te zien dat er niet alleen rode roest van ijzerbestanddelen vrijkomt maar ook dat de staalslakken gifgroene deeltjes afgeven. Dit is bijzonder verontrustend en wij hebben dan ook grote twijfels of Rijkswaterstaat beseft waar zij mee bezig is.

MER aangevraagd
Inmiddels heeft de stichting Submarines bij Gedeputeerde Staten van Zeeland het verzoek neergelegd om het storten van staalslakken in de Wester- en Oosterschelde stop te zetten. Submarines heeft tevens verzocht om een Milieu Effect Rapportage.
Al deze ontwikkeling willen wij kracht bijzetten en in de hoop landelijke aandacht te krijgen is gekozen voor deze vorm van demonstratie.

De actie zelf
Het plan is om zondag vanaf 13:30 uur onder aan de Zeelandbrug tot en met de parkeerplaats van het restaurant te verzamelen. Om 14:00 uur zullen wij met zo veel mogelijk mensen over de rijbaan richting het ophaalgedeelte lopen. Ondertussen zullen er flyers worden uitgedeeld aan de dan aanwezige automobilisten om hen te informeren over het doel van onze betoging. Vanaf het water kunnen vissers en watersporters door luid claxonneren hun ongenoegen laten blijken. Bij de ophaalbrug zullen een paar korte toespraken worden gehouden. Daarna zal getracht worden enkele spandoeken aan de brug te hangen zodat voor iedereen duidelijk is wat onze eisen zijn en de nieuwsmedia hun plaatjes kunnen maken. Vervolgens wordt de brug weer vrijgegeven en kan er onder aan de brug op de duikplaats nog worden nagepraat.

Personen en organisaties die deze actie op dit moment ondersteunen
Submarines, Stichting Sepiaproject, Biologische werkgroep van de NOB, Dos Winkel, DuikeninBeeld.tv, Get Wet Maritiem, Duiken in het web, Evert v.d. Zande (Mosselvisser), Jan Van Westenbrugge (Kreeftenvisser), Witte Boulevard, Waterworld, Underwater Magic Publications & Translations, Cor Kuyvenhoven.

petitie_banner

Veel meer informatie over de vooroeververdediging, staal- en fosforslakken vind je op de centrale pagina (van Duikeninbeeld.tv). De informatie wordt regelmatig bijgewerkt.

Druk weekendje achter de rug

Afgelopen weekend was het weer een druk weekendje voor me. Ach, maakt niet uit hoor, ik doe het immers mezelf aan. Maar het was zeer zeker een gezellig weekend.
Op vrijdag ben ik uit mijn werk eerst naar huis gereden. Daar mijn laatste spullen inpakken, alles in de auto doen, nog even een hapje eten en dan op weg naar mijn zus en zwager. Na de bruiloft heb ik ze niet meer gezien, dus het werd weer tijd. Zittend op de bank, half kijkend naar een film, werden de laatste verhalen uitgewisseld, wat op internet gesurft, gewoon gezellig kletsen. Rond de klok van 12 uur gingen we naar bed. Sjimmie de hond knalde als een idioot boven op me toen ik in bed lag. Gek beest.

De volgende ochtend hardloopkleding aan (ja die had ik meegenomen) en samen met mijn zwager Maarten ging ik verder met mijn schema. Dit keer gingen we 6x 2 minuten hardlopen en 1 minuut wandelen en dan nog 3x 3 minuten hardlopen en 2 minuten wandelen. Redelijk pittig, maar het ging prima. Thuis aangekomen even kijken via MapMyRun hoeveel kilometers we hadden gelopen en dat waren er zowaar zelfs 5,7!!!! Was daar toch wel trots op.
Terug thuis lekker douchen en daarna gingen we uitgebreid ontbijten. Het was bijna lunchtijd, dus het was meer een brunch. Maar wel lekker met verse broodjes en heerlijk beleg.

‘s Middags niet veel bijzonders gedaan, maar gewoon gezellig met 3 boodschapjes doen, wat neuzen bij de drogisterijen en andere winkels. Nog even de foto’s bekijken van de bruiloft, heerlijke worstenbroodjes eten (ja zulke lekkere hebben ze niet in de Randstad) en dan weer op pad. Had met Marian afgesproken om met haar naar housewarming party met BBQ te gaan in Rhoon. Dus om half 5 in de auto om toch rond 6 uur in Rhoon te kunnen zijn.

De BBQ was gezellig (ondanks dat ik alleen Marian kende), de Mojito’s waren erg lekker (mmm en ik lust niet eens Rum) en Marian en ik hadden de grootste lol. We bleven slapen bij haar ouders in Zierikzee. Flesje wijn ging open en de lekkere hapjes kwamen op tafel.

Zondag was het opstaan, even ontbijten en op weg naar de duikschool. Marian ging weer begeleiden als Divemaster en ik kon dan mooi even mijn set bijvullen. Daarna reed ik op mijn gemak naar de duikstek Wemeldinge Linda, alwaar ik een duik zou gaan maken op de HW-kentering. Terwijl ik naar de vogels stond te kijken (wederom een buizerd gespot), kwamen Fie en Cas er al aan. En niet veel later arriveerde Peter ook. Het clubje was compleet. Peter gaf een briefing aan de waterkant, waarna we onze spullen konden gaan optuigen. Cas had nieuwe veren bij zich, zodat ik de kapotte veer van de dump van mijn wing kon vervangen.

pitvis Het duikje was op zich niet veel bijzonders. Het was een prima duikje, lekker ontspannen met af en toe een klein beetje stroming, maar op zich wel te doen. We wilden eigenlijk wat naaktslakken spotten, maar konden ze helaas niet vinden. Ik had hier nog niet echt veel gedoken (volgens mij slechts 1 keer), dus dan is het wel altijd extra leuk om op zo’n stek te duiken. Toen Peter en ik weer op de kant stonden, twijfelden we of Fie en Cas al weer terug waren. Dus ik bleef in eerste instantie even boven op de dijk wachten (tenslotte hadden Peter en ik al 70 minuten gedoken). Maar even later bleken ze al omgekleed en wel bij de auto te zijn.

Bij ‘t Loze Vissertje in Goes waar we even wat gingen drinken, kwamen we Jay, Natascha en Peter de P. nog tegen. Altijd gezellig natuurlijk.

baby-sepiaPeter en ik hadden nog wat tijd over om te genieten van het uitzicht bij Goes en nog een broodje te eten. Daarna reden we een klein stukje door naar Putti’s Place om daar even te kletsen met Els, Paul en Maria en toen was het weer tijd om de spulen op te tuigen. Tenslotte zijn we hier om te duiken he. 
Peter duikt weer een andere route dan ik gewend ben op Putti’s Place. Altijd leuk natuurlijk om op dezelfde duikstek een totaal ander beeld onderwater te zien. Dit keer hadden we wat meer geluk met de naaktslakken en we vonden een paar mooie Bruine plooislakken alsmede de Gestippelde knotsslak. En verder hadden we nog het geluk dat we een baby-sepiaatje tegenkwamen. Wat een lief beestje is dat toch he. Keurig met de tentakeltjes omhoog, alszijnde verdediging tegen ons…… Ook erg bijzonder was de Sagartia elegans var. venusta die we zagen. Oftewel de Sierlijke slibanemoon, variant venusta.

sierlijke-slibanemoon

Na de duik richting Breda, waar we nog even met een fles rode wijn (Shiraz) van de dag nagenoten. Het was weer een geslaagd weekend!

Zalig duikdagje

Hoe moet je het volgende nou gaan verklaren, nadat je een heerlijk weekend hebt gehad:

HPIM0511

Mijn collega’s keken me toch redelijk geschrokken aan en vroegen zich toch echt af wat ik in mijn weekenden doe. Waar ik altijd leuke verhalen over duiken hield, geloofden ze me nu toch niet helemaal. Ja wat wil je als je een grote striem in je nek hebt zitten.

Kom dan maar eens met de verklaring dat dat van je nekseal van je droogpak is…… En toch is het zo. Echt waar! Ik had mijn droogpak na de vorige duik in zout water niet goed schoongemaakt bij de seal. Er zijn toen hele kleine zoutkristalletjes ontstaan aan de binnenkant van mijn nekseal. Bij de eerste duik zijn die heerlijk gaan schuren in mijn nek, met dit als resultaat. Ja het ziet er echt niet uit. Ik weet het, maar op dit moment kan ik er ook niets meer aan doen. Zal nu goed opletten dat ik mijn nekseal voortaan goed schoonmaak.

Zaterdagavond was ik bij Marian gaan eten in haar nieuwe appartementje. Nou die zit wel prima daar in Hoeven. Hopelijk vindt ze snel haar draai daar en voelt ze zich ook weer snel gelukkig. Maar ik denk dat dat wel goed gaat komen.
Heerlijk rosé gedronken (fles was zo leeg……), maar om 12 uur lagen we al in bed. Voor mij zou de wekker de volgende ochtend vroeg afgaan. Ik moest om kwart voor 7 in de auto zitten op weg naar de duikstek.

zeeklit Om half 8 kwam ik dan aan bij duikstek Wissenkerke (Vlietpolder) waar Peter al op me stond te wachten. Het water zag er heel kalm en rustig uit, dus het beloofde goed te worden. Omkleden en we konden aan de klim over de dijk beginnen. Pfff, dit is toch best wel een hoge trap zeg. Bah, maar daarna hoefden we alleen maar over de strekdam uit te lopen. We hebben rondom de kop van de strekdam gedoken. Er liggen grote basaltblokken die heel mooi begroeid zijn. Heb zelf nog een gorgelpijpknotsslak gevonden (jippie!). Verder nog een zeeklit gezien. Voor mij de eerste keer, en het is wel een bijzonder ding.

Na de duik hebben we nog even op de dijk genoten van de prachtige vogels die er zaten: kleine zilverreiger, visdief, kokmeeuw, zilvermeeuw, wulp en een lepelaar.

Limacia Doorgereden naar de volgende stek, al was het nog even onduidelijk waar we zouden gaan duiken. Als Rob de Limacia nog niet zelf had gevonden, zouden we bij Burghsluis gaan duiken, anders zouden Peter en ik samen bij Plompe Toren duiken. Maar ik kreeg Rob maar niet te pakken. Eindelijk na 3 keer proberen, belde hij zelf terug. Nee hij had de Limacia nog niet gezien en wilde graag met ons samen bij Burghsluis op zoek gaan. Dus op naar de parkeerplaats bij Burghsluis. Gedrieën gingen we te water. Peter had duidelijk uitgelegd waar we moesten gaan zoeken en zelfs voor mij een teken bedacht, zodat hij kan kon geven op welk “struikje” ik goed moest gaan zoeken. Kort nadat we onder water waren, schoot Peter ineens weg richting oppervlakte. Rob en ik er achteraan. Wat was er aan de hand? Mmmm, bleek een niet goed zittende nekseal te zijn, waardoor Peter al wat water binnen had gekregen en dat wil je natuurlijk niet de hele duik door, dus maar even goed doen.

porceleinkrabbetje Na 10 minuten zoeken vond Peter een Limacia. Maar zei ik nou 1, nee joh, het waren er wel 5 op een zelfde “struikje”. Rob moest nu wel tevreden zijn. Peter maakte een paar foto’s en daarna lieten we Rob alleen om zijn foto’s te kunnen maken. Peter en ik zouden nog even de diepte gaan opzoeken. Daar kwamen we weer volop boompjesslakken tegen, nog een Limacia (ja Esther, goed kijken, er zaten hele mooie kleine zeesterretjes zo op dat wier, maar wat veel mooier was, was die Limacia die er tussen zat……), ruigkrabbetjes, galathea, steenbolkjes, een hele kleine wijde mantel, porceleinkrabbetje en op het eind vond ik nog een ieniemini egelslakje en een groene wierslak. Het zicht was ook hier weer erg goed. Wat een prachtige duiken.

scholekster-jong Toen we aan de oppervlakte kwamen zagen we heel lief een scholekster met 2 jongen lopen. Wat een schatjes!

Even langs de caravan in Scharendijke om de spullen van Peter op te halen. Daarna gingen we lekker eten bij Duik- en Eetcafé Steilôôre in Ouwerkerk. Heb een heerlijk maaltijdsalade met warme geitenkaas met honing en omwikkeld met spek op. Mjammie, die was lekker.

Na het eten doorgereden naar Sint Annaland. Ook daar weer even genoten van het heerlijke weer op de dijk. Toen was het weer tijd om de spullen op te bouwen en te water te gaan. Peter duikt een iets andere route bij Sint Annaland dan ik normaal doe, dus ontdekte ik weer een totaal ander landschap. Schreef op gegeven moment zelfs in mijn wetnotes, dat Peter mij wel achter mocht laten hier onderwater en dat ie straks maar een nieuwe fles moest komen brengen. Ik genoot enorm van de relaxte duik en het prachtige onderwaterleven. Omdat Peter niet goed had opgelet bij het optuigen van zijn spullen en dus aan de waterkant stond met een 8 liter fles met slechts 90 bar erin, konden we niet al te lang duiken. Alhoewel we met die lage SAC van Peter, alsnog een uur hebben gedoken. Die vent heeft echt kieuwen hoor……!!!!

botervisje
Moe, maar zeer voldaan kwam ik om 11 uur thuis van een lange dag in Zeeland. Het weer was erg mooi geweest en ik had een lekker kleurtje gekregen. Snel spullen spoelen en mijn bed inkruipen. Ik heb geslapen als een os!

« Oudere berichten