Category Archives: Duiken

Duikdagje Tholen

Gisteren was het weer eens vroeg opstaan. Helaas had ik me iets verslapen en dus een klein beetje haasten om nog op tijd in de auto te zitten en niet mega laat op de duikstek aan te komen. Dit keer een duik op de kentering, dus ik heb weinig speling. Broodjes smeren, water koken, laatste tas inpakken met het eten en drinken en hup onderweg. Gelukkig is het zo op de zondagmorgen altijd lekker rustig op de weg, dus ik kon ook wel doorrijden (nu maar hopen dat ik binnenkort geen fanmail krijg van het CJIB….).

Om kwart over 9 kwam ik aan op de duikstek. Bijna iedereen was er al. De buddyparen werden ingedeeld en we konden ons gaan klaarmaken voor de duik. Ik ga duiken met Pim. Het wordt zijn eerste getijdeduik, maar aangezien we bij Sint Annaland duiken, verwacht ik er geen problemen mee. Ik ben toch van plan om in de luwte te blijven en verwacht niet echt veel stroming. Natuurlijk hopen we nog een dahlia te kunnen zien. Volgens Dicky (die helaas niet mee kan duiken op haar favoriete stek) moeten ze er wel zijn.

Bij het onderduiken mopper ik een beetje. Het is hier vooraan echt slecht zicht en ik hoop niet dat we dat de hele duik zo gaan houden. Maar gelukkig, een stukje uit de kant klaart het ineens op en hebben we behoorlijk zicht. Rustig aan richting de scheidslijn tussen dijkbegroeiing en zandvlakte. Tenslotte moeten daar de dahlia’s zijn. Maar wij zijn helaas niet zo fortuinlijk en ik niet zo’n bekwame dahliazoeker als Dicky…… Wel zien we een paar prachtige spierwitte vlokkige naaktslakken. Ik vind het onderwaterleven hier toch veel mooier dan in de Grevelingen. Zeker nu in de winter. Er is toch net iets meer te beleven in de Oosterschelde. De krabbetjes lopen toch nog redelijk vlijtig rond. De hooiwagenkrabben blijven prachtig. Nog een paar heremietkreeftjes en natuurlijk de schelpkokerwormen. Maar ondanks dat ik die volop zie en weet dat ik daar naar dahlia’s moet zoeken, helaas…… 🙁

Tholen_3 Omdat Pim in een natpak duik, heb ik de max. duiktijd gezet op 45 minuten, dus op tijd omkeren en over de begroeiing terug naar de instap. Precies 44 minuten nadat we onder zijn gegaan, komen we weer boven. Het was een prachtige duik en ik heb genoten (ondanks de kou). Snel omkleden en mijn handen warmen. Want ondanks mijn 7 mm wanten, heb ik nog steeds koude handen. Ik snap echt niet hoe Pim dat doet in zijn natpak. Brrrrr…….

Tholen_4

Er is echter voldoende warme chocomelk met slagroom, warme glühwein, groene cake, oliebollen en warme thee en koffie. Voor de inwendige mens wordt goed gezorgd. Het is een dolle boel op de parkeerplek en er wordt gretig warme choco ingeschonken. Mjammie, dat smaakt wel extra lekker hoor, na zo’n koude duik.
Ter plaatse besluiten we dat een 2e kenteringduik er vandaag niet inzit. Dan moeten we gewoon te lang wachten. En op een mooie zomerse dag is dat geen probleem, maar bij deze buitentemperaturen, nee laat maar.
De 2e duik zal plaatsvinden op Anna Jacobapolder. Snel wordt Karel nog ingelicht, zodat ook hij mee kan duiken en straks niet in z’n uppie bij de Vuilnisbelt staat. Zou zo jammer zijn he.

Bij AJP aangekomen, zag het er een beetje twijfelachtig uit. Ook hier aan de kant erg troebel water. Nou was het natuurlijk net laag water geweest, dus was er een hoop slib vanuit de hoek over de duikstek getrokken. Ach op hoop van zegen, waarschijnlijk is het vanaf 6 meter gewoon normaal zicht.
Ook nu ga ik met Pim duiken. Wat is het toch een bikkel. Ik moet er toch niet aan denken om weer in mijn natte, koude natpak te kruipen. Vind de natte cap weer op mijn hoofd trekken, al erg genoeg.

Tholen_2 We besluiten om pas bij de steiger onder te duiken, zodat we het eerste stukje slecht zicht kunnen overslaan.  En inderdaad is het iets dieper gewoon redelijk zicht. De stofwolken van de andere duikers ff buiten beschouwing gelaten….. We duiken langs een rekje op ongeveer 12 meter diepte en de sepiatentjes. We zien diverse hooiwagenkrabben, een mooie zeedonderpad, prachtig geweispons, mooie anjelieren en de nodige krabbetjes en een hoop aasgarnaaltjes.
Dit keer hebben we wel afgesproken om iets korter te duiken dan de vorige duik, dus ik wilde graag met uiterlijk 40 minuten weer terug zijn bij de instap. Op 38 minuten steken we onze hoofden weer boven water. Het is mooi geweest. 2 duiken op een winterse dag, hoeven niet persé lang te zijn. We hebben alletwee genoten en dat is het belangrijkste.

Ter afsluiting in restaurant ’t Veerhuis (zowaar ik mag naar binnen…….) nog een kop warme choco met slagroom gedronken. En dan weer in de auto voor het bijna 2 uur durende ritje naar huis. Thuis aangekomen snel spullen opruimen en wat eten. Na een heerlijke douche ben ik zo rozig dat ik besluit om lekker op tijd mijn bedje in te kruipen en heerlijk te gaan dromen over mijn mooie duiken.

Pim, thanks voor het buddyschap. Je bent een bikkel eerste klas. Bedankt aan de rest voor het leuke gezelschap!!!

Ik zal vanavond nog even een paar foto’s toevoegen, maar dat lukt me nu helaas ff niet.

Heerlijk duikweekend

Wat wil een mens zich nog meer wensen als ie van duiken houdt. Zaterdag stapte ik net na het middaguur in de auto richting Zeeland. Nog even mijn flessen vullen en zo’n 2 uur later kwam ik bij Dreischor aan. Alex, Rob en Danielle waren er al. Niet veel later kwam de rest aan. Omkleden en we konden het water in. Het Grevelingenmeer lag er superglad bij. Geen rimpeltje te zien in het water en het zicht was veelbelovend.

Samen met Merel ga ik koppie onder. Brrr, wel ff wennen hoor, want het water is behoorlijk koud en dat voel je toch wel op je gezicht. Maar het is een super mooie duik. Erg goed zicht, soms wel meer dan 10 meter. En dat heb je niet vaak. Alex en Rob duiken een stukje van ons vandaan en we kunnen hen continu goed volgen.
Onderweg komen we weer leuke dingen tegen: millenium wratslakken, groene wierslakken, botervisjes, de nodige krabbetjes en kreeften. Het onderwaterleven is wat matiger geworden door de koude, maar het zicht maakt zoveel goed. Het is zo leuk om met zoveel zicht heerlijk rond te zweven en te genieten van het landschap.

Linda en Floris staan op de kant als we weer boven komen. Die hebben op een andere stek gedoken, maar komen toch ff gedag zeggen. Natascha en Jeroen zorgen voor heerlijke warme choco die er wel in gaat na een koude duik. De spulletjes weer inpakken en op naar het huisje van Natascha en Jeroen in Zonnemaire. Daar gaan we even opwarmen, kopje soep eten, nog een beker warme choco drinken en ff bijkletsen. Rond 6 uur vertrekken we richting Brouwershaven waar we gaan eten bij Jacob Cats. Iedereen geniet van een heerlijke maaltijd.

Na het eten vieren we een klein Sinterklaasfeestje. Iedereen heeft een klein cadeautje gekocht en een gedicht erbij gemaakt. Al deze cadeautjes gaan in een grote Sinterklaaszak. Men neme een dobbelsteen. Zodra iemand een 3 gooit, mag ie een pepernoot eten. En zodra iemand een 6 gooit, mag ie een cadeautje uit de zak pakken. Heeft de persoon al een cadeautje, dan neemt ie een cadeautje uit de zak en geeft dit aan iemand die nog niets heeft.
De nodige badeendjes gaan de ronde, het ene gedicht nog lachwekkender dan het andere. Er moet eerlijk gezegd worden dat Sinterklaas wel heel erg goed op de hoogte is van allerlei dingen, zoals o.a. zwembroeken vergeten……

Zo rond de klok van 12 uur maken we ons klaar voor de nachtrust. Natascha verbaast zich over het feit hoeveel mensen er toch wel niet in haar huisje kunnen blijven slapen. Merel, Adrie en Piet liggen op de banken, Elzie, Laurens en ikzelf op de grond tussen de banken, Heidi ligt in een hoekje achter de tafels weggestopt en Danielle ligt in de keuken op de grond. Natasja en Daan liggen in de logeerkamer in de bedden. In totaal dus 10 logées en eigenlijk kunnen er best nog een paar bij (mits we de tafels naar buiten sjouwen).
Al snel ligt iedereen in diepe slaap. De een wat meer dan de ander, gezien het nodige gesnurk van sommigen……

Lees meer »

Duiken steengroeve Dongelberg

Gisteren heb ik een duik gemaakt in de steengroeve Dongelberg. Sinds 1980 mocht er in deze steengroeve niet meer gedoken worden, maar nu, na meer dan 25 jaar, is de steengroeve weer open.

Ik had afgesproken met Jan, dus om 8.30 uur zat ik in de auto richting Landgraaf. Daar aangekomen even rustig een kopje thee gedronken. Marc kwam ons ophalen met de bus. Dus spullen inladen en op pad om ook nog even Marcel op te halen. Rond 11 uur reden we dan vanuit Landgraaf richting Dongelberg. In Dongelberg zelf was het even zoeken, maar het dorp is nu ook weer niet zo groot, dus de steengroeve werd al snel gevonden.

We werden hartelijk welkom geheten door de uitbater Carlo die ons ook nog even een stukje uitleg gaf over de steengroeve en hoe het er onder water uit zou zien. De spullen werden opgetuigd en we maakten ons verder klaar voor de duik. Marc zou met Marcel duiken en ik samen met Jan.

dongelberg1Het te water gaan, is makkelijk. Gewoon lekker het trapje aflopen, onderaan je vinnen aan doen en je kunt gaan. We hadden besloten om eerst de “grotjes” vlakbij het te water gaan te bekijken. Ik schat het eerste “grotje” in en besluit om er ff in te gaan. Het is gewoon een kleine ruimte. En dat klein is kleiner dan ik gedacht had. Ik dacht dat het er ruim genoeg zou zijn om mezelf gewoon om te draaien, maar dat was toch iets moeilijker dan ik dacht. Helaas ik heb de muren geraakt. Strafpunten Esther en terug naar af…….. Jan besluit bij het zien van mijn manouevres heel slim om hier maar niet in te gaan. Hij is immers nog groter dan ik.

dongelberg2 Daarna beginnen we aan het rondje steengroeve. We duiken eerst op diepte een stuk en dan stijgen we geleidelijk wat. Onderweg komen we nog een tweetal autowrakjes tegen. Het zicht is redelijk. Op 30 meter is het zicht matig, dieper moet je niet gaan, want daar is het zicht ronduit slecht. Het lijkt gewoon of je lamp uitgaat, zoveel zwarte stof hangt er. Vanaf 15 meter en ondieper is het zicht vrij goed. In het gedeelte waar de bomen staan, komen we nog een flink aantal vissen tegen. Die verschuilen zich lekker tussen de takken.

Na 69 minuten hebben we het wel gezien. We hangen op dat moment bij een soort vierkant torentje. Jan geeft aan nog een paar minuten stop te moeten maken. Ik heb eigenlijk niet echt een goed idee waar we nu uiteindelijk zijn uitgekomen. Na in totaal 72 minuten steken we onze hoofden weer boven water en komen we er achter dat we vlakbij de instap zitten. We zijn dus bijna rond gegaan. Het water had een “aangename” temperatuur van 7 graden.

Marc en Marcel zijn al bij de auto. Zij hebben geprobeerd om de 40 meter aan te tikken, maar door het slechte zicht hebben ze dit maar laten schieten. Het was echt niet te doen.
We kleden ons rap om en gaan snel lekker opwarmen in de kleine kantine met warme choco en een kopje soep. Als ook de logboeken zijn ingevuld, gaan we weer op weg terug naar huis.

Bij Jan thuis aangekomen even snel douchen en daarna gaan we nog samen met zijn vrouw Carla lekker eten bij de Italiaan. Als ik uiteindelijk om 11 uur ’s avonds thuis ben, kan ik terugblikken op een lange en vermoeiende dag, maar met een leuke duik in een nieuwe steengroeve die absoluut potentie heeft.

Marc, Marcel en Jan, hartelijk dank voor jullie gezelligheid en de leuke duik! Het is voor herhaling vatbaar! En voor Jan nog een extra bedankje voor je gastvrijheid!

Duiken, glibberen, glijden en spierpijn

Gisteren stond er een Duikforum duikje gepland bij de Nieuwe Kerkweg. Zaterdag zag het er even niet al te rooskleurig uit. Maar toen ik gisteren opstond, was het buiten prima in orde. Geen sneeuw, het was droog, wegen waren gewoon wat nattig, dus niets aan de hand. Om half 9 zat ik vol goede moed in de auto op weg naar Zeeland.

Op de duikstek aangekomen, kwam al snel de rest ook aangereden. Er werd weer flink gezoend en bijgekletst. De indeling werd gemaakt en iedereen had zin in een mooi duikje. Het zicht was vrij goed (3-5 meter) en er was ook nog voldoende onderwaterleven. Zeedonderpadden, botervisjes, millenium wratslak, groene wierslakken, buikstreepnemertijnen (mmm minder dat ze hier ook zitten, maar ze worden echt wel mega lang zeg), en uiteraard de krabbetjes, de kreeften en de grondels.
Het was een erg relaxte duik. Het water is inmiddels behoorlijk afgekoeld (ongeveer 7-8 graden), en mijn buddy Pim gaf dan ook op 44 minuten aan dat hij het wat fris kreeg (niet gek als je in een natpak duikt……). Dus ik zette een klein beetje de vaart erin om naar de instap terug te keren. Euh, niet helemaal goed ingeschat en derhalve kwamen we ver voorbij de steiger weer boven water. Ach dan nog maar een keer onderduiken om het stukje terug te zwemmen.

Goed en wel terug bij de auto’s komt de eerste sneeuw al uit de lucht vallen. Niet veel later staan we in een echte sneeuwstorm. Mmmmm, de 2e duik gaat er waarschijnlijk niet inzitten. Maar goed, eerst omkleden, iets warms drinken en een hoop lol. Wie gaat er nu nog met blote voeten in zijn sandalen rondlopen, vind je het dan gek dat mensen denken dat je Crazy Charles heet ipv Lazy Charles…….

Vanwege de actie Snertweekend werd er koers gezet naar de Kabbelaar. Daar gingen de kopjes erwtensoep en warme choco met slagroom er wel in. Ondertussen druk discussierend wat we nou moesten doen. Er was inmiddels al een weerswaarschuwing uitgegeven door de ANWB. Het sneeuwen hield maar niet op…… Omdat ik met dat weer toch graag nog enigszins met daglicht naar huis wilde rijden, besloot ik dat ik geen 2e duik meer ging maken, maar me huiswaarts zou gaan begeven. Uiteindelijk nam gelukkig iedereen dit wijze besluit. De een heeft een wat betere rit naar huis gehad dan de ander. Ik was wat minder fortuinlijk.

In Zeeland was het een rampenplan. Daar hadden ze dus nog niet eens gestrooid op de hoofdwegen. In Scharendijke zelf schoof ik al bij een kruispunt zo naar de andere weghelft. Gelukkig zonder negatieve gevolgen. Het verkeer kon nog om mij heen en ik kon rustig mijn weg vervolgen.
De N57 en N59 duurde maar en duurde maar. En ik hoopte dat het beter zou worden zodra ik op de snelweg zou komen. Niets was minder waar. Op de A29, A16, A58, zuidkant rondweg Eindhoven en de A67 was ook niet echt goed gestrooid. Het asfalt was in ieder geval niet te zien. Door de continue sneeuwval was het rijden sowieso al intensief. De snelheid was op de meeste plaatsten maar iets van 50-60 km/uur. Het maximale wat ik op de hele route heb gehaald is 80 km/uur geweest. En ik ben geen doetje.  Heb redelijk doorgereden, heb zelf ingehaald (mmmm best rottig dat wisselen van banen nu), en werd eigenlijk alleen maar ingehaald door grote auto’s met bijna voornamelijk Duitse kentekens.

Ongeveer halverwege heb ik even een stop ingelast. Ik was al behoorlijk moe en ik had wat last van mijn schouders en nek van het intensieve zitten. Dus bij een benzinepomp de weg af en even een lekkere warme choco drinken. Uiteindelijk kwam ik dan na een rit van 4 uur en een kwartier thuis. Onderweg ben ik helaas nog wel een 3-tal keren flink geslipt. Kalm blijven, koppeling in en niet te veel sturen, hielden me op het enigszins rechte spoor, zodat er verder niets is gebeurd. Behalve dan een extra stoot adrealine door mijn lijf.

Thuis aangekomen, liep ik toch wel enigszins te hyperen. De adrealine moest mijn lijf nog uit. Dus werd Evanescence ff flink hard aangezet (sorry buren), een kop warme thee gezet en een glas heerlijke whisky ingeschonken. Een half uurtje later was ik gelukkig weer wat rustiger. Toch had ik nog wel een raar gevoel in mijn lijf. Alsof je de hele dag op een wiebelende boot hebt gezeten. Maar ik was heelhuids thuisgekomen en dat was het allerbelanrijkste.

Het was me in ieder geval een dagje wel. Gelukkig heb ik ook nog een mooie duik kunnen maken.

Voor meer foto’s kun je kijken op: http://picasaweb.google.com/esther.van.seters/DuikenNieuweKerkweg

Quote van de dag

Mensen roepen heel vaak dat ze het zo druk hebben en dat ze maar niet toekomen aan hetgeen ze eigenlijk zo graag doen, bijv. duiken of lezen of iets anders. Ik denk dat die mensen onderstaande quote nog maar eens goed moeten overdenken:

Als je geen tijd hebt voor je passie, is het dan wel je passie?

Ik kan in ieder geval eerlijk zeggen, dat ondanks dat ik het druk heb of het financieel ff niet zo breed heb, ik toch altijd ruimte vrij maak om te duiken. Ik durf dan ook uit de grond van mijn hart te zeggen, dat duiken echt mijn passie is.

De betekenis van het woord passie is volgens de Van Dale:

pas·sie de; v
1. het lijden van Jezus
2. -s hartstocht, drift; hartstochtelijke liefhebberij

En aan de 2e betekenis, daar voldoet bij mij het duiken toch echt wel aan. Ik geniet intens van alle duiken die ik maak. Van het heerlijke rustige onderwater zijn, het bubbels blazen, de natuur. En ik hoop dit echt nog lang te mogen en kunnen doen.

2e DIR Zeeland Duik Dag

Gisteren, zondag 9 november, organiseerde ik samen met Peter weer de DIR Zeeland Duik Dag. Een duikdag speciaal voor de leden van de DIR-NL en DIR-BE lijst. Het is gewoon fijn om met gelijkgestemden een duikje te maken. En op een dag waar dan alleen DIR duikers komen, is dat dan wel lekker makkelijk. En ook eens een dag waarop ik me niet meer hoef te verantwoorden dat ik voor DIR heb gekozen. Daar word ik de laatste tijd een beetje moedeloos van……Sigh

Dit keer stonden de Zeelandbrug en Goese Sas op het programma. Omdat Peer nog even een nieuwe polsseal op mijn droogpak moest zetten, moest ik op tijd ter plaatse zijn. Om 6 uur ging mijn wekker dus en om 7 uur zat ik al in de auto op weg naar Zeeland. Pfff dat is toch best vroeg en ik had dan ook wel wat moeite om wakker te worden. Maar goed, bij de Zeelandbrug was ik zo wakker hoor, daar stond me een behoorlijk straffe wind.
Peer kwam gelukkig op tijd aan en ik zette hem dan ook maar meteen aan het werk, zodat ik straks ook droog mee kan gaan duiken.

Al snel verzamelde de rest van de mensen zich ook. Uiteindelijk waren we met 10 man/vrouw voor de 1e duik bij de ZLB (Patrick Fokker, Cas Renooij, André Janssen, Jeroen Lans, Esther de Vries, Vasco van Bergeijk, Pim de Wilde, Bart Hoogeveen, Peter Kompier en ikzelf).
Patrick en Cas en Vasco en ikzelf hebben gedoken vanaf de 2e pijler. De andere teams doken "gewoon" tot aan de 1e pijler.
De 2e pijler is echt super mooi begroeid en ook de bodem. Het is nog uitbundiger dan bij de 1e pijler.

Het stuk tussen de 2e en 1e pijler is voornamelijk begroeid met waaierkokerwormen. Jammer dat er ook een andere vervelende worm leeft, de Tubulanus superbus (ook wel Buikstreepnemertijn genoemd) en die eet dus weer erg graag de waaierkokerwormen op…… Maar gelukkig zijn er nog steeds voldoende waaierkokerwormen over.

Vasco en ik hebben het gebied tussen de 2e en 1e pijler echt op ons gemak bekeken, want pas ruim na 45 minuten waren we pas ter hoogte van de 1e pijler en konden we wat ondieper gaan duiken. Maar het kijken wordt eigenlijk altijd wel beloond. We zagen 2 Galatheakreeftjes, die normaal toch behoorlijk schuw zijn, een flink aantal erg grote wulken, 2 grote zeenaalden, botervisjes, zeedonderpadden, heremietkreeftjes, prachtige anemonen en nog veel meer. Het was een toffe duik en na 65 minuten kwamen we dan zeer voldaan weer boven.

Esther was inmiddels de erwtensoep al aan het opwarmen en Peer haalde net de warme worsten en broodjes te voorschijn. Mmmmm dat gaat er wel in.
Cas, André, Jeroen en Bart hadden helaas andere afspraken en namen na deze lekkernijen afscheid van ons. Wij reden met de rest van het clubje alvast richting Goese Sas, waar we bij restaurant ’t Loze Vissertje heerlijke warme choco met slagroom hebben gedronken en gezellig hebben zitten kletsen.

Patrick kwam bij het klaarmaken van de duik erachter dat hij natte spullen op zijn onderpaksokken had gezet. Dat was natuurlijk niet zo heel erg slim. Dus de auto aangezet, kachel op warmste stand en hoogste stand blazen en dan die sokken er maar voor houden, in de hoop dat ze droog worden. Dat het een gek gezicht was, kun je zelf bekijken op de foto’s (klik hier).

Voor de duik bij Goese Sas waren wij de enige duikers. Toch raar, want het is echt een waanzinnig mooie stek. Het werd al wat schemerig tegen de tijd dat we koppie onder gingen. Door een kleine navigatiefout van mijn kant (teveel oostelijk aangehouden), werden Pim en ik wat meegenomen door de onderstroming die ons naar de zandvlakte richting de 20 meter trok. Het was geen extreem harde stroming, maar ik zag het dieper worden op mijn duikcomputer en mijn kompas gaf niet de richting aan die ik in eerste instantie in gedachten had. Maar ik laat me niet meer gek maken op deze stek. Heb hier wel vaker gehad dat ik een kleine onderstroming had of in een klein draaikolkje terecht kwam. Dus ik weet dat ik op mijn kompas moet vertrouwen. Dus weer terug richting kant gekoerst zodat we weer wat ondieper zouden komen en het ook wat mooier was onderwater.

Na de 16 meter is het namelijk vooral zand en wat brokkelsterren en dat is nou niet het prachtige onderwaterleven dat we verder hebben gezien. Ruige krabbetjes, steenbolken, wederom wulken, zeedonderpadden, pitvissen en zelfs nog een millenium wratslak. Het was weer op en top genieten.

Snel omkleden en weer richting restaurant ’t Loze Vissertje, waar we wat konden opwarmen en nog ff wat nakletsen onder het geniet van een heerlijke maaltijd.

Het was een hele gezellige dag met mooie duiken en leuk gezelschap. Aan iedereen die erbij was: bedankt voor de gezelligheid!!! En aan Peer een extra dank voor zijn mede-organisatorschap.

Duikje doordeweeks

Eigenlijk is er niets heerlijkers als doordeweeks een plonsje maken. Duiken is voor mij altijd een stuk ontspanning en als dat dan doordeweeks ook nog kan, is dat natuurlijk zalig. Het breekt de week en het geefl een lekker gevoel.

Zo ben ik vandaag naar de Beldert gereden en heb daar een duikje gemaakt met Adrie en Pim. Beiden geïnteresseerd in het DIR idee en dus heb ik wat basis uitleg gegeven over de check zoals wij die hanteren; GUE EDGE. Onder water geen oefeningen gedaan, maar gewoon lekker wat bubbels geblazen. Al bij het wegzwemmen, kom ik onder water een fuut tegen. Die had ff wat op de bodem gezocht naar voedsel en was weer op weg naar de oppervlakte. Het blijft toch raar om zo onder water een vogel tegen te komen. Zeker als je op dat moment toch al wel ongeveer 5 meter diep zit.

Heerlijk rustig langs het groen gedoken. Onderweg nog wat scholen met kleine baarsjes tegengekomen en 2x een kleinere snoek. Leuk hoe mooi die blijven hangen en als je dan te dichtbij komt naar hun zin, schieten ze er als een haas vandoor.

Na 57 minuten waren we weer terug bij de kant. Ik moet even mijn petje afnemen voor de heren, want die doken in natpak en ik moet toch eerlijk bekennen dat ik het een beetje fris kreeg aan het einde van de duik. En ik duik nog wel lekker in een droogpak. Brrrr, moet er niet aan denken om weer in een natpak te duiken. Het water was nu 13 graden. Nee, natpak is alleen nog maar voor Egypte……..

Vrijdag vertrek ik weer richting Zeeland alwaar ik ga inschepen op de Panda om een weekend duikend vanaf de boot door te brengen. Heb er nu al helemaal zin in. Het is een heerlijk weekendje uit en aangezien ik dit jaar helemaal geen vakanties heb (gepland), moet ik het even hebben van deze uitstapjes. Nu nog even hopen dat het weer gaat meewerken. Een klein zonnetje zou wel prettig zijn.

Fantastisch duikweekend

Pfff, het is inmiddels al half 10 ’s avonds geweest. Ik ben weer terug van een weekend duiken in Zeeland. Mijn spullen zijn bijna allemaal uitgepakt en mijn duikspullen liggen al te weken. Ik ben zelf op dit moment behoorlijk moe, maar ik wil toch graag ff een kort verslagje schrijven van afgelopen weekend.

Vrijdagmiddag rond 14.00 uur vertrok ik richting Zeeland voor een lang weekend vol met duiken. Aangekomen bij de duikstek Anna Jacobapolder toch maar besloten om het restaurant in te duiken voor een kop thee. De schuimkoppen stonden op de golven, de regen kwam met bakken uit de hemel. Ik duik graag, maar dit ging het toch niet worden.
Mmmmm, hopelijk verloopt de rest van het weekend zo niet.
Het werd helaas niet snel beter en uiteindelijk moesten we dan besluiten dat deze duik niet doorging en dat we ons richting camping moesten begeven. Aldaar aangekomen, was er al een aantal mensen en de soep (erwten- en tomatensoep) stond al op het vuur te pruttelen. Koppie soep eten en daarna gingen we met z’n allen een nachtduik maken bij de Bergse Diepsluis. Het werd een mooie nachtduik met een dahlia op het platform, bruine plooislakken, millenium wratslakken, vijfdradige meun, paling, steenbolk, sepiola, zeenaald, (baby) zeedonderpadden en het gebruikelijke spul. Thanks Heidi.

Terug in het huisje gezellig nakletsen en wat drinken. Niet al te laat naar bed. Tenslotte zijn we hier om te duiken. Zaterdagochtend met z’n allen ontbijten en daarna richting Stavenisse Vissteiger. Het was even spannend hoe het er onder water uit zou zien, na de dijkwerkzaamheden, maar de duikstek heeft zich vrij goed gehouden. Een stuk verder ligt wel wat troep (paaltjes etc.) onder water, maar het ow-leven lijkt er niet echt last van te hebben (gehad). Ook hier weer millenium wratslakken, hooiwagenkrabben, kreeften, krabbetjes, lipvisjes etc. Thanks Stans.

Daarna door naar Sint Annaland. Daar schoven nog meer mensen bij ons clubje. Gezellig hoor. Briefing door Dicky, zodat we in ieder geval wisten waar we moesten zoeken naar de dahlia’s. Gelukkig dit keer ook zelf gevonden. Eerst het kleine witte dahliatje. Daarna dahlia aangewezen door Dicky en niet veel later een dahlia waar Rob bij lag te fotograferen. Op de terugweg zelf een grote dahlia gevonden, die zelfs met een gedeelte van de stam boven het zand stond. Millenium wratslakken, groene wierslakken en uiteraard schelpkokerwormen, waar de dahlia’s altijd in de buurt staan. Thanks Alex.

dahliawit

De middagduik bij AJP heb ik overgeslagen. Had ff geen zin en heb me opgeworpen als kantwacht/duikleider.
’s Avonds gingen we eten in het restaurantje op de camping. Dicky had daar voor ons een menuutje geregeld. Gezellig met de hele groep (25 personen of zo). Het was een drukte van jewelste. Maar dat mag de pret niet drukken.

Tijdens het eten kwam het idee om nog een nachtduik te maken. Zo gezegd, zo gedaan. En dus gingen Edo, Dicky, Pim en ik naar Stavenisse (lekker dichtbij). Het stormde enorm, maar dat mocht de pret niet drukken. Al bij koppie onder troffen Pim en ik een kabeljauw die wegzwom. Verder steenbolken, platvissen, millenium wratslakken, brokkelsterren, heremietkreeftjes, ruig krabbetje. Thanks Pim.

Ook nu weer nakletsen en wat drinken. Maar ook nu maken we het niet echt laat. Ach, het buitenleven met die harde wind, maakt je behoorlijk moe en rozig, dus dan wil ik uiteindelijk ook wel naar mijn bedje.

Zondagochtend maakt Piet (zoon van Homeros) gebakken eieren voor iedereen die wil. Het is een nog drukker ontbijt, omdat er meer mensen zijn blijven slapen vannacht. Na het ontbijt, de huisjes schoonmaken en daarna kunnen we met z’n allen naar de Bergse Diepsluis, alwaar we ons kunnen voegen bij het gezelschap dat zich heeft aangemeld voor de GODD (Grens Overschrijdende Duik Dag). Goed om weer een aantal bekenden te zien. Buddyparen worden ingedeeld en ik ga een duikje maken met Geert. Niet de Geert waar ik normaal vrij vaak mee duik, maar dit keer met een andere Geert. Even langs het platform natuurlijk om het dahliaatje aan te wijzen. Daarna een beetje rondzwerven. Onderweg nog een lieve sepiola tegengekomen die zich heel goed had verstopt in het zand. Ik zag alleen de oogjes erbovenuit steken. Beetje wapperen met handje en daar kwam ie tevoorschijn. Verder weer bruine plooislakken, groene wierslakken, pitvis, kreeften en krabben. Thanks Geert.

Tussendoor bij Dicky thuis even warme thee en soep gedronken en gegeten. Even een beetje bijkomen van die harde wind en regens. Dicky even haar onderkleding beetje drogen, zodat ze niet al nat in haar droogpak moest stappen.
Dicky, Edo en ik zouden samen duiken. Edo voor zijn 200e duik en ik voor mijn 450e duik en Dicky als trotse buddy van ons.

Zeepaardje2Het zicht was super slecht. Heel veel stofwolken en ik had er eigenlijk een beetje de p in. Maar goed, probeerde er toch maar zoveel mogelijk van te maken. In ieder geval waren daar de bruine plooislakken weer en de millenium wratslakken.
Maar als klap op de vuurpijl vond Edo zowaar een ZEEPAARDJE!!!!! Ik was echt aan het jubelen onder water. Handen werden geschud en triomfantelijk in de “lucht” gestoken. Wat waren we blij……. Thanks Dicky en Edo.

 

En met deze fantastische vondst werd een weekend vol duiken afgesloten. Moest nog wel ff bijna 2 uur door de stromende regen terugrijden, maar dat kon bij mij de pret niet meer drukken. Nu zit ik redelijk moe achter de pc en ga ik zo mijn bedje maar opzoeken.
Volgend weekend staat ook weer in het teken van duiken.

Weekendje duiken in de steengroeves in de Ardennen

Omdat mijn auto nog steeds niet gerepareerd is, zit ik met een vervoersprobleem en ik wil toch eigenlijk wel graag naar het weekendje in de Ardennen (2-3 augustus).

Op zaterdag staat de pre-GODD gepland. Twee duiken in La Gombe georganiseerd door Toine, ’s avonds BBQ op de camping, kampvuur en slapen op de camping.

Op zondag dan de echte GODD met duiken in Sprimont en La Gombe en ter afsluiting natuurlijk smikkelen in Sprimont.

Dus daar moest wel even iets op geregeld gaan worden en die werd gelukkig snel gevonden. Gerrit (van Duikforum) staat op de camping in Helden en wilde wel een rondje Helden – Deurne – Horst (ophalen van Toine) doen, om daarna door te rijden richting La Gombe. En ach hij rijdt toch in een bus, dus al mijn duikspul + extra troep kon allemaal mee.

Het was wel ff vroeg opstaan, want Gerrit zou al om 7.15 uur voor de deur staan, maar ja, je moet er iets voor over hebben.

Keurig op tijd arriveerde mijn taxi, spullen inladen, katten nog een laatste knuffel en daar gingen we op pad. Tussenstop bij Toine. Onderweg had Gerrit het hoogste woord, maar het maakte wel dat de tijd snel voor bij ging en voor we het wisten, konden we de auto al op het parkeerterrein bij La Gombe zetten.

Omdat we ruim op tijd waren, konden we iedereen welkom heten die na ons drupsgewijs aan kwamen zetten.

Het was dit keer aan mij de eer om met Jordie te gaan duiken. Spullen klaarmaken en te water. Het zicht was heel erg goed (al vond Jordie van niet, die vindt alleen maar het zicht in Hemmoor goed 😉 ). Helaas was ik flink nat geworden. Dacht zelfs bijna aan een lek. Maar het kwam toch echt door mijn nekseal. Die moet nu echt vervangen worden. Iets mijn hoofd naar voren buigen en het water loopt zo mijn pak in.

Verder had ik ook last van een blazende automaat. Niet super erg, maar zo heel lichtjes blies ie de hele tijd extra lucht. Kon ‘m ook niet wisselen met mijn backup, omdat ie anders natuurlijk naast me continu aan het bubbelen zou zijn geweest. Had natuurlijk nog de mogelijkheid om mijn rechterkraan dicht te draaien, maar dan zou ook mijn inflator van mijn wing niet meer werken. Dus omdat het niet zo heel erg was, gewoon doorgedoken. Maar tussen de duiken door wel even bezig geweest om de middendruk wat bij te regelen.

Lees meer »

« Oudere berichten Nieuwere berichten »