Category Archives: Persoonlijk

Film Down to Earth

Een paar weken geleden vroeg een vriendin me of ik zin had om mee te gaan naar deze film: Down to Earth. Ze had wel het idee dat dit iets voor mij zou zijn. Het was nog even zoeken naar een geschikte locatie om de film te gaan zien, want het aantal voorstellingen was nog niet zo heel erg groot en vaak werd de film doordeweeks overdag getoond. Niet echt handig als je werkt. Maar we vonden een voorstelling die én in de avond was én voor ons beide goed bereikbaar was.

En zo geschiedde het dat ik vanavond diep onder de indruk was van deze zeer inspirerende film, waarin een Nederlandse gezin (vader, moeder en 3 kinderen) op zoek gaat naar onze ‘Keepers of the Earth’. Meestal erg ver weg van de drukke maatschappij, dicht bij de natuur.
Een spirituele zoektocht, zonder zweverig te zijn, maar juist met de neus op de feiten drukkend, dat we beter voor onze natuur en onszelf moeten zorgen.

De film draaide eerst in slechts een paar filmhuizen, maar inmiddels trekt ie door heel Nederland volle zalen. Blijven de vertoningen maar doorgaan en doorgaan. Iedere voorstelling wordt kort ingeleid en achteraf is er de mogelijkheid om met elkaar na te bespreken. Een absolute aanrader!

Down to Earth is a thought-provoking cinematic experience of the ancient, earthly wisdom. It’s taking us on an inner journey, reconnecting us with our source and the mutual path we are walking. From the heart of the Amazon, to the jungles of India, from the Australian outback to the Kalahari Dessert, from the Andes to the banks of Lake Superior, we meet one-to-one with the Earth Keepers. Humble, connected individuals are still connected to the Earth, the Elements and to the Other Worlds. They have retained a natural balance and live in harmony with All That Is. Having lived in hiding for centuries, the Keepers of the Earth see that now is the time to step forward and share their insights and wisdom with those who are ready to listen. 

Herfstexcursie De Groene Basis

Tijdens het kennismakingsweekend van de IVN Natuurgidsenopleiding sprak ik met Corry over De Groene Basis waar zij vrijwilliger is. Deze organisatie begeleidt excursies voor alle groepen van het basisonderwijs. In deze periode zijn dat herfstexcursies voor groep 5 en Corry raadt me aan om eens mee te lopen met zo’n excursie. Zodat ik kan proeven hoe het is om met kinderen samen te werken.

Zo gezegd, zo gedaan en ik geef me op om vandaag mee te lopen met groep 5 van de Driemaster, een basisschool bij mij om de hoek. Wat onwennig meld ik me bij de andere vrijwilligers die aankomen bij de school. Ik word hartelijk welkom geheten en gekoppeld aan een ervaren vrijwilliger. Samen gaan we een groepje van 8 kinderen leiden. Ze krijgen per 2-tal een tasje waarin ze allerlei herfst- / natuurvondsten kunnen verzamelen. De kinderen zijn mega enthousiast en gaan naarstig op zoek naar allerlei dingen.

Het is bijzonder om te zien hoe ze op de natuur reageren, hoe ‘eager’ ze zijn om dingen te leren en hoe blij ze worden, door gewoon lekker buiten te zijn. Ik stap over mijn schroom heen en ga samen met de kinderen op zoek naar bijzondere dingen; een stukje van een soort conifeer, een veer van waarschijnlijk een kokmeeuw en natuurlijk ook naar de paddenstoelen. We gebruiken een spiegeltje en een loepje om bepaalde zaken nog beter te kunnen bekijken. Ze leren over ruimtelijk inzicht door met stappen te bepalen hoe groot een boom is (en hoe moeilijk het nog is om dat in te schatten). Ik laat ze voelen aan de onderkant van een blad van een bramenstruik (wist jij dat daar stekels op zitten…..).

Hun enthousiasme is aanstekelijk en ik voel me helemaal thuis tussen de kinderen. Mijn mooiste compliment kwam van een meisje dat op een gegeven moment naast me komt lopen, schuin omhoog kijkt met haar reebruine ogen en tegen me zegt “Ik vind je lief”. Mijn hart smelt, ik ben verkocht en later die middag meld ik me bij het bestuur aan als vrijwilliger. In de komende maanden is het even stil, vanwege de winterstop, maar in het voorjaar mag ik aan de bak als nieuw-bakken vrijwilliger bij De Groene Basis!

IVN NGO – Kennismakingsweekend

Afgelopen weekend hebben we met alle deelnemers van de Natuurgidsenopleiding doorgebracht in Oostvoorne. We verbleven in het Samuel Naardenhuis. Een groepsaccommodatie die wat achter is gebleven in de tijd. Maar goed…, we zijn hier niet om te baden in luxe.

Na een kop soep met wat boterhammen op de fiets richting landgoed Mildenburg om samen met de boswachter op zoek te gaan naar vleermuizen. Via de batdetector hebben we de dwergvleermuis gehoord en bij een plasje ook zelfs de watervleesmuis gezien. Een mannetje en vrouwtje bosuil lieten even duidelijk horen dat zij er ook waren.
Nog even nagenietend bij het kampvuur met een glaasje wijn. We hebben prachtig zacht weer, onvoorstelbaar zo in oktober.

De dagen zijn gevuld met opdrachten over leerdoelen, welke activiteiten wil je doen, welk adoptieterrein, maar ook met natuurwaarnemingen, het determineren van allerhande zaken, discussies over duurzaamheid en een korte introductie in leerstijlen en hoe iedereen dus op een andere manier informatie tot zich neemt.

Een hele leuke opdracht die we op zaterdagmiddag deden was het verzamelen van natuurlijke materialen in alle kleuren van de regenboog (of wel gelijk aan alle edelstenen uit een schatkist). Het was onvoorstelbaar dat er van iedere kleur wel iets te vinden was. En hoe we daar een prachtig kleurenpalet van konden maken. Ook echt letterlijk….

De zaterdagavond was voor mij een bijzonder unieke ervaring. We zaten, met een glaasje vruchtenwijn, in stilte te genieten van de zonsondergang aan het Brielse Meer. Ieder zijn eigen gedachten, maar voor mij gewoon de stilte met af en toe de geluiden van vogels die wegvliegen of juist aankomen op het water om hier de nacht door te brengen. Jammer dat je daarna weer moet naar de realiteit….

Dank aan alle deelnemers voor hun openhartige gesprekken en uiteraard ook veel dank aan onze begeleiders die deze groep volwassen kinderen redelijk in het gareel wisten te houden.

IVN NGO – Excursie Natuurbeleving

Vandaag hebben we de eerste excursie van de cursus. Ongeveer iedere 3 weken hebben we een theorie avond en daartussenin op de zaterdag een excursie om met het geleerde in de praktijk bezig te zijn.
Vandaag staat het thema Natuurbeleving centraal. We gaan in kleine groepjes de omgeving van de cursuslocatie verkennen en daarbij allerlei vragen beantwoorden; wat is je eerste indruk, wat ruik je, wat zie je, wat hoor je, noem een plant die hier groeit, noem een dier dat hier leeft en maak met behulp van een taartdiagram duidelijk hoe de verhouding is van verharding, water en groen.
Het is nog wat onwennig met elkaar, maar het is goed om zo met elkaar bezig te zijn. Te ontdekken hoe verschillend we de natuur zien, maar ook hoeveel overeenkomsten we hebben.

Bij de tweede opdracht, waarbij we van gedachten wisselen over de verschillende locaties, maar daarbij ook ieders achtergrond, geloofsovertuiging, jeugdervaring etc. betrekken, wordt dat nog veel duidelijker.

Ik heb van vroeger uit niet echt heel veel van de natuur meegekregen. Natuurlijk gingen wij ook wandelen in het bos. Maar ik heb er niet echt wat over geleerd, behalve datgene wat op school werd bijgebracht. En wat dieper ingaan op wat de natuur en de omgeving met me doet, is soms best moeilijk onder woorden te brengen. Over het algemeen kom ik enorm tot rust in de natuur, wordt mijn hoofd leeg en denk ik even niet aan allerlei zaken, kan ik genieten van de stilte of juist het gekwetter van de vogels, een wijds vergezicht of een klein gewei zwammetje. En hoe meer ik leer over de natuur, hoe meer ik het ga bewonderen, koesteren en er over wil weten.

Een nieuw jaar: nieuwe ronde, nieuwe kansen….

Het jaar 2016 is inmiddels al weer een paar dagen aan de gang en daarmee is 2015 afgesloten. Of het een goed jaar was, is eigenlijk niet van belang. Van veel groter belang is wat ik er dit jaar van ga maken. En ik ben vol goede moed, dus het zal vast een mooi jaar worden. Uiteraard zullen er vast wel tegenslagen voorbij komen. Die horen bij het leven en bij mij. Maar die hebben me ook gemaakt wie ik nu ben en waar ik nu sta. En daar ben ik trots op!

Er zitten in ieder geval een paar leuke dingen aan te komen: vogelreis naar Israël, als reisbegeleiding mee naar Spitsbergen, natuurreis naar het Bayrischer Wald, danslessen salsa en kizomba, het fotoproject 3×50 en alle leuke uitjes die Marcel en ik in overvloed plannen.

En omdat ik door deze leuke dingen in een goed humeur ben, ga ik mij voornemen om jullie mee te nemen op deze leuke reis door 2016, door met enige regelmaat wat blogjes te plaatsen.

Wordt vervolgd….

Mooi begin van het nieuwe jaar…

Allereerst voor iedereen natuurlijk de beste wensen voor 2015! Dat dit jaar je mag brengen waar je op hoopt. Veel liefde, geluk en goede gezondheid.

Waar Marcel en ik vorige week nog volop bezig waren met de voorbereidingen voor onze reis naar Spitsbergen later dit jaar, hebben we nu even alles om moeten schakelen. Want door een ontzettend mooie buitenkans, gaan we over 2 weken gewoon voor 8 dagen naar GAMBIA! Ja, je leest het goed… Lekker in de winterperiode naar Gambia, waar het nu ongeveer 30-35 graden is. Waar een giga hoeveelheid fantastisch mooie vogels leeft, die de meest prachtige kleuren hebben! Oh wat kijken we hier naar uit zeg.
En wat een mega super begin van dit jaar! Na bijna 3 jaar van “ellende” ben ik wel toe aan wat positiviteit. 2012 waarin mijn rugklachten begonnen, wat resulteerde in mijn 1e hernia-operatie in oktober. Gelukkig ook het mooie van onze partnerregistratie op 12-12-’12. Maar begin 2013 met het overlijden van mijn vader en mijn 2e hernia-operatie. Wederom herstellen, wat nu nog iets moeizamer ging. En dan eind 2013, toen het emmertje zo was overgelopen, dat ik met een burn out / depressief thuis kwam te zitten.
2014 was het jaar van het harde werken: gesprekken bij de psycholoog, revalidatietraject; mijn agenda had iedere dag wel afspraken. Vanaf augustus dan weer voorzichtig aan gaan beginnen met werken. Het begon met 2x 2 uurtjes en dat liep rustig aan op.
Wel het nodige getouwtrek op mijn werk. Daar wilden ze natuurlijk dat ik vlugger ging met opbouwen, maar het ging gewoon niet. Hoe graag ik ook wilde. Maar nu zit ik inmiddels al op 3x 6 uur werken en het gaat best goed.

Inmiddels gestart met psychomotorische therapie. Ontzettend heftig, maar heel goed om alles te gaan verwerken. En vanaf oktober rij ik op therapeutische basis paard bij Madurodam Manage (Stichting Paardrijden voor Gehandicapten). Daar ben ik door het revalidatietraject mee in aanraking gekomen. Ontzettend lieve paarden en begeleiders.
Dus ik ben nog steeds hard aan mezelf aan het werken. En het gaat de goede kant op. En nu met deze prachtige buitenkans, ga ik ervoor dat 2015 weer een prachtjaar gaat worden!

Blog bijhouden

Pfff, wilde ik 2 weken geleden weer eens wat aan mijn blog gaan doen, bleek mijn hele website niet meer te werken. Dat was even schrikken. Helaas niet genoeg tijd en voldoende energie om me er in te storten. Vanochtend dan eindelijk tijd om me er in te gaan verdiepen.
Hoop technische toestanden met inloggen in phpMyAdmin, waar dingen niet klopten, op de server bepaalde bestanden niet kunnen vinden en meer ellende. Maar op gegeven moment dan toch een klein stukje verder gekomen. Weer achter de schermen kunnen komen bij mijn blog. Meteen een goede backup gedraaid, alle plugins etc weer bijgewerkt en nu lijkt alles weer in orde. Ik zeg voor de zekerheid ook even “lijkt”, want zo technisch ben ik nu ook weer niet. Ondanks het feit dat ik op het moment niet veel doe met mijn blog, zou ik het wel heeeeeel erg zonde vinden als mijn hele geschiedenis kwijt zou zijn. Heb hier een hoop gedeeld, is af en toe toch net een dagboek en als dat zomaar ineens weg is, is niet leuk.
Een automatische backup is nu in ieder geval ingesteld en wellicht kan ik mezelf weer wat motiveren om af en toe te schrijven. Of wat foto’s te posten…. zoals altijd, beloof ik maar niets, en zien we wel wat er van komt….

Werken aan jezelf

Het is niet altijd makkelijk om aan anderen te vertellen wat je hebt meegemaakt, sterker nog, men kan het niet begrijpen, men heeft zelf niet zoiets meegemaakt en zeker tegenwoordig is het inlevingsvermogen van veel mensen enorm laag. Dat ik dus al een paar maanden “ziek” thuis ben, weten dan ook veel mensen niet. Ik schrijf bewust niet ‘vrienden’, want de mensen die mij het meest dierbaar zijn, die zijn natuurlijk wel op de hoogte. Die weten ook wat er is, snappen de situatie en begrijpen dat het heel veel tijd kost. En die tijd heb ik ook zeker nodig. Tijd om te herstellen…
Maar behalve mijn rugpijn (die ook niet te zien is), kan je verder natuurlijk weinig aan mij zien. Dus denken velen dat er ook niets met je aan de hand is. Ach, weet je, ik laat het er inmiddels maar bij. IK ben zelf verantwoordelijk voor MIJN EIGEN geluk en niemand anders.

En daar ben ik dus nu heel hard mee aan het werk. Nee niet op kantoor in mijn normale baan, maar wel aan mijzelf. Ik heb gesprekken met een professional, volg een mindfulness training en ben recentelijk gestart in het revalidatietraject. Deze dingen tezamen kosten erg veel energie, van de voorraad die al enorm is opgeslorpt door de chronische pijn. Dat revalideren niet een kwestie is van gewoon een paar oefeningetjes doen en dan komt het wel goed over een paar weken, maar dat er veel meer bij komt kijken, is ook voor velen niet te bevatten. Immers, ze hebben zelf nooit een revalidatietraject gevolgd. Gelukkig heb ik iemand leren kennen die zelf al eerder dit traject heeft gedaan. En daar heb ik steun aan.

Ik ben voorzichtig de muur aan het afbreken die ik in al die jaren om me heen heb gebouwd om mezelf te beschermen. Die muur was hard nodig, want anders was ik niet zover gekomen als waar ik nu ben. Maar die muur is niet goed gebouwd. Is te dik en vertoont scheuren. Hij voldoet gewoon niet meer. Nee, ik ga bouwen aan een nieuwe muur. En iedere steen ga ik nu heel zorgvuldig neerleggen, met een goede fundering en cement van uitstekende kwaliteit. Maar ook met deuren en ramen in de muur. Deuren om open te kunnen zetten om mensen binnen te laten in mijn leven (of ze weer buiten te schoppen). En ramen om naar mensen te kunnen zwaaien die voorbij komen, maar die ik nu (nog) niet toelaat in mijn leven. Het wordt een mooie muur die mij nog steeds prima kan beschermen, maar die wel ruimte biedt, waar ik op sommige plekken zelfs overheen kan kijken.

Ik ben dus heel hard aan het werk. Aan mijzelf, aan mijn toekomst, aan mijn geluk. Gewoon omdat ik dat verdiend heb, omdat ik het waard ben! (al voelen die laatste woorden nog altijd niet gewoon…)

Foto7daagse

Vorige week heb ik meegedaan met de Foto7daagse (www.foto7daagse.nl). Iedere dag een foto maken met een ander thema. Is natuurlijk best een uitdaging om iedere dag een foto te maken, en zeker als je niet zelf kan kiezen wat. Alhoewel, je kan best zelf kiezen wat je schiet, als het maar in het thema past. Aan deze leuke week deden uiteindelijk meer dan 3500 fotografen mee. Veel van de foto’s kan je o.a. zien op de Facebook-groep.

Ik vond het erg leuk om te doen. Niet iedere dag was even gemakkelijk, maar dat is juist de uitdaging. Hieronder mijn 7 foto’s.

Dag 1 – thema “Ondersteboven” – naar een idee dat ik heb gezien op het Fotoforum voor beginners

Foto7daagse, dag 1, #ondersteboven photo Ondersteboven_20140303_DSC_1457_zps6e6436c9.jpg

 

Dag 2 – thema “Speelgoed” – Doerak met haar liefste speeltje, het laserlampje

Foto7daagse, dag 2, #speelgoed photo Speelgoed_F7D_20140304_DSC_1477_zpsf765e538.jpg

 

Dag 3 – thema “Drie” – monument Waalsdorper vlakte

Foto7daagse, dag 3, #drie photo Drie_F7D_zw_20140305_DSC_1500_zpse06d63a7.jpg

 

Dag 4 – thema “Vergeten” – plantjes op het balkon hebben ook water nodig

Foto7daagse, dag 4, #vergeten photo Vergeten_F7D_20140306_DSC_1515_zpsf3529a3c.jpg

 

Dag 5 – thema “Een kleur” – ik kon niet echt kleur bekennen

Foto7daagse, dag 5, #eenkleur photo Een_kleur_F7D_20140307_DSC_1524_zps1d17d50e.jpg

 

Dag 6 – thema “Lekker” – moeilijke keuze, maar alletwee lekker

Foto7daagse, dag 6, #lekker photo Lekker_F7D_20140308_DSC_1585_zps3dbace6d.jpg

 

Dag 7 – thema “Mijzelf” – van bergschoen tot hoge hak, that’s me

Foto7daagse, dag 7, #mijzelf photo Mijzelf_F7D_20140309_DSC_1636_zpsc4565355.jpg

Een nieuw jaar, een nieuw uiterlijk

Ik heb mijn blog te lang laten versloffen…. 🙁
Na mijn herniaoperatie in oktober 2012 is er eigenlijk zoveel gebeurd en ik had niet genoeg energie om het weg te schrijven op mijn blog.
Nu is het inmiddels al weer 2014 en dus tijd voor een nieuwe, frisse look. De Swiffer heeft het stof doen laten verdwijnen, de nodige updates zijn uitgevoerd, een nieuw project (zie Day Zero project) is bijna gestart, genoeg redenen om weer actief te worden op mijn blog.

Wat ik in ieder geval nog wel met jullie wil delen (voor het geval je me niet volgt op Facebook) is dat mijn lieve Marcel me op 7-7-’12 gevraagd heeft of ik zijn officiële partner wil worden. Natuurlijk was mijn antwoord daarop een volmondig “JA”.
Op 9-9 hebben we de kaarten verstuurd, op 10-10 hebben we de aangifte gedaan (soort ondertrouw), op 11-11 hebben we onze eigen ringen gemaakt en op 12-12-’12 hebben we elkaar officieel de liefde verklaard. Het was een heel bijzondere dag in het bijzijn van onze meest dierbare familie / vrienden.

Partnerregistratie

Lieve Marcel, ik hou van je!!!

« Oudere berichten Nieuwere berichten »