Halimun Park, dinsdag 3 oktober
Daar zit ik dan, ver weg van de beschaafde wereld, midden in de bush-bush, 6½ uur rijden, in een idyllisch dorpje tussen de rijstvelden, helemaal back-to-basic.
Iedereen zit me uit te lachen, want een haan is me aan het lastig vallen en ik krijg ‘m niet weg.
Lies heeft net tussen de drollen op de “wc” zitten douchen!!!
Hoewel we in het begin nog zoiets hadden van dat we teveel betaald hadden, komen we daar nu echt van terug. Het is het geld meer dan waard!!! We hebben echt nu al een onvergetelijke trip gemaakt. Langs allerlei kleine dorpjes, gegeten bij een klein eethuisje, waar de stukjes vlees en tahu per stuk worden berekend. De mensen onderweg zijn allemaal onwijs aardig en vriendelijk. Iedereen lacht naar je, hier komen echt nauwelijks toeristen, alleen die met Iwan en een vriend van hem meegaan. Het is gewoon niet te omschrijven hoe mooi het hier is en hoe geweldig de trip was. 15 km.!!! over een keienweg en dan bedoel ik echt een keienweg. Net alsof een kiepwagen over de weg is gereden en zijn lading zachtjes heeft laten vallen. Over de bergen, 2 vrachtwagens langs elkaar, het is echt millimeterwerk. Af en toe komen we dan ook een beetje vast te zitten in de blubber, maar de chauffeur weet ons er weer uit te halen. Het laatste stuk moeten we met alle spullen een vrij steil stuk naar beneden afdalen. Grote rugzak achterop en kleine rugzak voorop en maar hopen dat je niet naar beneden sodemietert. Het huisje waar wij slapen is heel primitief, geen tafels en stoelen, alleen matten op de grond, maar we hebben gelukkig wel een bed. Aangezien ik een beetje honger heb, gaat Iwan voor ons Fried Noodles maken. Het is heel simpel, gebakken noodles, wortel, kool en gebakken ei (omelet), maar het smaakt echt verrukkelijk. We hebben ons bordje dan ook in een mum van tijd leeg.
Na dit eten ga ik ook maar even douchen en mijn haren wassen. Het is allemaal erg krap en klein, maar ik ben weer helemaal schoon en fris. Zoals ik al eerder zei, back-to-basic, maar dan ook echt en niet zoals bij Big Brother.
Op dit moment zitten wij bij het licht van een enorme petroleumlamp onze verhaaltjes te schrijven. Op de grond met wat nootjes en bijna koude thee. Zo meteen lekker eten, tenminste daar ga ik vanuit.
Het eten was weer heerlijk. Rijst met tempeh, tahu, groenten, noodles, omelet en natuurlijk kroepoek (“kerupuk” zoals ze het hier schrijven).