Indonesie, maandag 23 oktober
Vroeg wakker geworden en heel slecht geslapen. Eerst bang van de kakkerlakken, daarna begon een gekko herrie te schoppen en niet veel later werd ik weer wakker van een of ander beest dat als een zacht boortje bezig was. Om 4 uur hoorde ik al weer het gejengel van de moskee en niet veel later van de treinen die langskwamen. Echt een heerlijk nachtje, maar niet heus.
Ontbijt was toast, met gekookt ei, jam, boter en hagelslag en een pot thee. Het is jammer dat alles zo vervallen is, want het moet een heel mooi hotel geweest zijn. De omgeving is echt schitterend en het complex is echt supergroot. Nu zit er alleen geen ene toerist meer.
We proberen nog een auto met chauffeur te regelen, maar die vraagt Rp. 300.000 en dat vinden we toch echt veel te duur. Inmiddels zijn we ook aan de praat geraakt met Jantje, een Indonesische man van 39 die ook Nederlands spreekt. Hij is reisleider geweest, maar zit nu zonder werk. Hij roept me bij zich en zegt dat ie ons wel wil helpen. Hij heeft familie in Jember en die kunnen ons wel naar Malang brengen. Een kwartier later “zitten” we in de lokale bus op weg naar Jember. Ruim een uur reizen door de bergen (Rp. 2.500 per persoon) en dan nog een stukje lopen. Het is in een woonwijk zoals wij die kennen, alleen dan minder mooi. Er is zelfs een speeltuintje voor de kinderen. Het huis van de familie is wel heel mooi; zachtgroen en netjes bijgehouden. Kenny en Steffie zijn de kindertjes. Kenny is een ondeugd van een jaar of 3 en Steffie is een heel verlegen meisje van een jaar of 8. Als ik de ballonnen pak, gaan ze er enthousiast mee spelen. Eni, de tante, heeft een vriend in Nederland, maar die belt niet meer op. Ze zou er eerst mee gaan trouwen enzo. Zij moet eerst van haar werk komen met de auto, dus daar moeten we op wachten. We krijgen wel lekker te eten en lekker koude limonade. Na het eten maken we even een wandelingetje door de omgeving en door de nabijgelegen kampung. Iedereen staart ons aan, want hier komen volgens mij zelden of nooit toeristen. Jongetjes zijn in een kanaaltje aan het zwemmen en hebben de grootste lol, hoewel het water echt smerig is.
Gelukkig is de auto er als we weer terug zijn. Terwijl we nog even wat water drinken en nog even kennismaken met iedereen, belt Mark nog even. We hebben hele slecht verbinding, maar het is wel leuk om hem even te horen. Het is maar goed dat ie niet weet dat ie inmiddels mijn man is, want het is hier toch het beste om te vertellen dat je getrouwd bent. Spullen in de auto laden en dan vertrekken we uiteindelijk tegen 3 uur richting Malang. Het is een behoorlijk stuk rijden en op een gegeven moment is het pikdonker en gaat het ook nog eens regenen. Je kunt dan dus echt niets meer zien op de weg. Ik krijg gewoon hoofdpijn van het meekijken.
Rond 7 uur zijn we dan eindelijk in Malang, maar we moeten het hotel nog zoeken en nog even tanken. Blijkt dat ik de benzine moet betalen. Uiteindelijk zijn we bij het hotel. Dan blijkt dat we Rp. 150.000 + benzinekosten moeten betalen. Ja dag, daar trappen we niet in. De afspraak was Rp. 150.000, alles inclusief. Daarbij is de tank maar voor iets meer dan een kwart leeggereden en begon ie al half leeg en nu wordt ie volledig volgetankt. We betalen dan ook alleen maar het restant bedrag aan Jan. Hij is daar absoluut niet blij mee, maar daar kunnen we helaas niet mee zitten, afspraak is afspraak en niet naderhand iets anders zeggen. Eerst maar even wat eten in het restaurant, want we hebben allebei toch wel honger gekregen en daarna lekker douchen, want we zijn weer mega smerig van het reizen. De kamer is netjes en schoon, maar alleen aan de straatkant, dus maar hopen dat het zo wat rustiger wordt, zodat we kunnen slapen.