Halimun Park, woensdag 4 oktober
Vandaag staat de wandeling door de jungle op het programma. We worden dan ook om 7 uur !!! gewekt. Eerst ontbijten, lekker geroosterde boterhammen met scrambled egg en versgemaakte ananasjam (nog warm).
Na het ontbijt rugzakje inpakken en daar gaan we dan. Eerst een korte wandeling door de theeplantages om bij het oerwoud uit te komen. Daar aangekomen, moeten we een ijzeren stellage opklimmen van ± 25 meter hoog, om daarna over hangbruggen die op ruim 35 meter hoogte hangen van boom naar boom te lopen. De stellage is redelijk stabiel, maar ik vind het doodeng. Toch is het wel erg gaaf om zo tussen de bomen te lopen. Maar toen kwam het moeilijkste. Via zo’n zelfde stellage weer naar beneden. Ik heb echt doodsangsten uitgestaan, maar ik moest natuurlijk naar beneden. Met knikkende knieën stond ik gelukkig weer beneden.
Daarna hebben we zo’n 3 uur door de bossen gelopen. Regelmatig moeilijke klimpartijen en glibberige afdalingen, over de bergrivier en soms door het dichte struikgewas. Met onze broek in de sokken en lange mouwen zijn we klaar tegen de bloedzuigers en we zien er dan ook echt uit als G.I. Jane’s.
Toch is het een zeer vermoeiende trip. Helaas valt Lies ook nog in het water (ze glijdt uit van een steen) en heeft daardoor helemaal doorweekte schoenen. We zijn dan ook echt aan het eind van ons Latijn als we de bossen uiteindelijk verlaten. Maar ondanks alles is het een geweldige “boswandeling” geweest. De natuur is echt schitterend. Hoe hoog die bomen wel niet worden en het dichte struikgewas. Het was echt fantastisch. Gelukkig hebben we geen last gehad van de bloedzuigers, alleen op onze schoenen en daar kunnen ze toch niet doorheen. Iwan liep overigens gewoon in korte broek en korte mouwen, de gek.
Uitgeput en moe maar voldaan komen we bij het huisje terug. Meteen maar even de t-shirts en sokken wassen, want die stinken een uur in de wind. Uiteraard moet dit in een emmer gebeuren met koud bergwater, maar alles ruikt meteen een stuk frisser. Aangezien we inmiddels aardig uitgehongerd zijn, maakt Iwan weer Fried Noodles met omelet. Dat gaat er wel in. Iwan vertelde dat onze trip morgen naar de watervallen zo’n 5 uur heen wandelen en 5 uur terug is. Net als vandaag dwars door de jungle!!! Maar omdat we behoorlijk geïrriteerd zijn door onze moeheid en niet het risico willen lopen om geblesseerd te raken (weg rest van de vakantie) besluiten we met Iwan te gaan praten om een dag eerder te vertrekken of om een alternatief plan te bedenken. Iwan is niet blij met onze beslissing, maar gelukkig komen we er uit. Het plan is om morgen een theefabriek en een plaatselijke school te gaan bezoeken. We zullen dan wel flinke afstanden moeten afleggen, maar dan over redelijk begaanbare wegen en door de theeplantages. Dat vinden we een prima alternatief.
Inmiddels heb ik ook weer “heerlijk” gedoucht onder het koude bergwater en daar knapt een mens toch behoorlijk van op. Samen met Iwan bekijken we wat de mogelijkheden zijn voor de rest van onze reis. Hij geeft ons een heleboel tips en plaatsen en adressen om naar toe te gaan en waar we kunnen overnachten. Hierdoor besluiten we om ons niet op de laatste dag van dit uitstapje af te laten zetten in Pangandaran, maar in Bandung. Zodat we vanaf daar een soort intercity kunnen nemen naar Yogyakarta. Inmiddels is het bijna kwart voor 5 en ik besluit dan ook om naar boven te lopen in de hoop dat ik daar betere oftewel wel ontvangst heb met mijn GSM. Ondanks mijn hele trip naar boven en mijn ruim 2 km. loop om een hogere plek te vinden, krijg ik maar geen goede ontvangst. Dit betekent dan ook dat ik helaas niet met mijn Markje kan kletsen. Ik had het heel fijn gevonden om even zijn stem te horen. Omdat ik zoveel meemaak, kan ik niet echt zeggen dat ik hem mis (sorry schat), maar ik denk wel af en toe aan hem. Ik zou graag alles met hem willen delen, maar dat kan nu helaas niet.
Teruggekomen is het al weer tijd om te gaan eten. Iwan heeft weer heerlijk gekookt. We hebben nu rijst, soort wilde spinazie, viskoekjes, aardappelbeignets, tahu in ketjapsaus en vooraf soepbouillon met groenten. Uiteraard kroepoek erbij en ananas na.
Na het eten ga ik wat ballonnen halen voor de kinderen. Ze vinden het schitterend en zeker de kleinste (10 maanden, reeds zindelijk en kan al staan), die met haar kleine vingertjes zo hard in de ballon knijpt dat ie tot 2x toe kapot knalt. We spelen nog wat met de kinderen en maken foto’s van ze, totdat de kleinste moe en hongerig wordt dat ie moeders borst wil hebben. Moeders trekt daarop zo maar haar borst uit het t-shirt zodat de kleine kan drinken. Dan vinden we het echt tijd worden om naar ons eigen huisje te gaan. Aangezien Lies en ik meteen aan het schrijven gaan en geen woord met elkaar wisselen, besluit Iwan maar om voor 8 uur zijn bed in te kruipen. Dit vinden wij niet zo erg, hebben we eindelijk een beetje rust. Languit op de grond liggend te schrijven, snakken we nu allebei naar een heerlijke luie stoel en ik naar een lekker glas frisdrank. Ik drink hier uitsluitend water.
Zo meteen ook maar naar bed. Er valt hier ’s avonds natuurlijk weinig anders te doen. Helaas was het bed niet echt geweldig. Je ligt meteen op de veren en ’s nachts schrik ik regelmatig wakker van allerlei geluiden. En wat dacht je van ’s ochtends, als de schapen, de geiten en de hanen je achter elkaar proberen wakker te maken. Laten we maar op tijd naar bed gaan, zodat we toch nog onze nachtrust krijgen.